هرگز منیت نداشت

  دریادارعلی شمخانی از فرماندهان دوران دفاع مقدس

بقایی انسان مخلصی بود و آن بستر هم بستری بود که تنها به انسان های مخلص اجازه توفیق می داد. اخلاص بقایی او را به قله های توفیق رساند. هیچ دروازه ی توفیقی در عالم مادی مادی و عالم ایثار و شجاعت نبود که شهید بقایی در آن را کوبیده نباشد. مجید فردی کم حرف بود و شخصیتی فاقد خصلت «من بودن» داشت. بقایی در حیات مدیریتش همیشه مرده بود. به این معنی که هرگز منیت نداشت و هرگز با مدرک، سابقه و تعریف، خودش را معرفی نمی کرد. دیگران وقتی او را می شناختند به شخصیت قابل احترامش، احترام می گذاشتند و این مرد رمز موفقیت این مرد بود.

او با انتخاب یکی از دو راهی که در مسیرش قراتر داشت؛ یعنی یا انتخاب رشته ی پزشکی با همه ی ویژگی های اجتماعی اش، یا پاسخ به عهدی که با خود بسته بود. یعنی همان «یا لیتنا کنا معکم» ای که مرتب در روضه ها می خواند و می شنید؛ مسیر دوم را انتخاب کرد. کسی او را مجبور به انتخاب نکرده بود، او خودش انتخاب کرد. اراده ی انتخابی مجید که ناشی از اخلاصش بود مسیری را برایش رقم زد که امروز «ب» ی بهبهان (هر چند اتفاقی است) بقایش به بقای مسیر شهید بقایی و بقایی هاست.