برادر شهید «محمدحسن رمضانیان» نقل می‌کند: «خودش را بدهکار شهدا می‌دانست. بعد از تشییع هر شهید به عکس شهدا خیره می‌شد. نمی‌دانم در دلش چه می‌گذشت؛ با نگاهش با شهدا حرف می زد.»
شهید «عباس آلویی» از شهدای اخیر مدافع وطن کاشان در ویدیویی با عشق و ایمان از اهمیت نماز اول وقت سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که کار فرهنگی باید بعد از نماز انجام شود، مانند تسبیحات بعد از آن.
خواهر شهید «محمد رامه‌ای» نقل می‌کند: «محمد گفت: من نمی‌فهمم، خدا این همه وقت به ما داده، اون‌وقت تو الآن نماز می‌خونی. به قول شهید رجایی: به نماز نگویید کار دارم، به کار بگویید وقت نماز است.»
شهید «ابوالفضل نیکذات» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «به نامش که زندگی‌ام به‌خاطر اوست و شدنم به‌خاطر اوست و شدنم در جهت اوست و معشوق و معبود و مرادم اوست. در این جاست که می‌گویم: شهادت، سرآغاز پایندگی است.»
بردار شهید «حسین حاجی نژاد» روایت می‌کند:برادرم فرد بسیار مقیدی بود. یکی از افسران دوران طاغوت می‌گفت: «قبل از پیروزی انقلاب سال ۱۳۵۷ که حسین دوران خدمت سربازی رو تهران و یگان ما می‌گذروند، به خاطر شرایط حاکم، روزه گرفتن کار سختی بود، اما ...» در ادامه خبر متن خاطراه زیبا را بخوانید.
چند ماه بعد از عملیات والفجر ۸ به اتفاق سید غلامحسین به خط مقدم در شمال شهر فاو اعزم شدیم. به خاطر شرایط خاص و ارتفاع کم سنگر‌ها مجبور بودیم نمازهایمان را نشسته بخوانیم اما در این شرایط شهید سجادی زاده ...» ادامه خاطرات را در متن خبر بخوانید.
پدر شهید «محمود جهان‌شیر» نقل می‌کند: «در یک اتاق تاریک و در بسته به نماز می‌ایستاد. می‌گفتم: سر نماز چه کار می‌کنی که باید توی یک اتاق در بسته باشی؟ گفت: به جز خوندن نماز و قرآن کاری نمی‌کنم، اما وقتی تنهام، خدا رو بیشتر احساس می‌کنم.»
خواهر شهید تعریف می‌کند: همیشه یک دفترچه همراهش بود که در آن تمام نمازهایی که نخوانده بود را می‌نوشت تا با نگاه کردن به آن به یاد آورد که چه نمازی را نتوانسته بخواند.
شهید «محمد اورنگی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: برادران و خواهران مهمترین توصیه‌ای که من به شما دارم این است که برای نماز اهمیت فوق‌العاده‌ای قائل باشید و با خلوص نیت به درگاه خداوند نماز بگذارید انشاءالله.
قسمت نخست گفتگو با همسر شهید «محمدتقی همتی» در آستانه هفته دفاع مقدس
«احترام حیدریان» گفت: «محمدتقی می‌گفت: من در راه خدا مجاهدت می‌کنم شما باید از آن محافظت کنید و خیلی مهم است که بتوانید راه من را ادامه بدهید. خانواده شهید اگر راه شهید را ادامه دهد، روز قیامت شفاعت شامل حالشان می‌شود وگرنه از شفاعت خبری نیست.»
دوست شهید «محمدعلی هنرمند» نقل می‌کند: «گفت: اگه امکان داره، برام یه قوطی رنگ بخر! چند روز بعد که کارش داشتم، به خانه آن‌ها رفتم. دیدم روی دیوار اتاقش نوشت: نماز بالاترین ذکر خدا و بالاترین فریادها است!»
شهید «عباس غسالی دمشهری» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «سفارش می‌کنم که قرآن را به خوبی فرا گیرید و نمازتان ترک نشود و ان شاءالله همیشه در اول وقت آن را به جا آورید؛ زیرا که امام زمان(عج) همیشه نمازش را اول وقت می‌خواند....»
مادر شهید «سعیدرضا عربی» نقل می‌کند: «خواب دیدم سمنان در خانه خودم هستم. امام خمینی(ره) آمد و مرا با نام می‌خواند و از من دلجویی می‌کرد. با خودم گفتم: امام من رو از کجا می‌شناسه؟ در همین حال دیدم سری نورانی بین زمین و آسمان است.»
مادر شهید «مسعود شحنه» نقل می‌کند: «گفت: مادر! اگر قراره برم توی همون راهی که داداش مجید رفت، پس لباس‌هاش رو بده بپوشم! لباس مجید و کوله‌پشتی او را گرفت. مسعود، مجید دیگری شد.»
هم‌رزم شهید «یدالله عبدالشاهی» نقل می‌کند: «نمازم را تمام کردم، یدالله هنوز توی قنوت بود. اشک پهنای صورتش را خیس کرده بود. با تضرع و التماس پشت سر هم می‌گفت: اللّهُمَّ ارْزُقْنا توُفیقَ الشَّهادَهِ فی سَبیلِکْ. همیشه دعای دستش این بود؛ هنوز لذت مناجاتش را از یاد نبرده‌ام.»
مادر شهید «فتح‌الله نوروزی» نقل می‌کند: «زمانی که باردار بودم، دوست داشتم فرزندم پسر باشد. نذر کردم خداوند پسری به من عطا کند تا در راه او قدم بردارد و سرباز امام زمان(عج) شود.»
همسر شهید «محمدرضا ناصریان» نقل می‌کند: «سینی چای را روی تاقچه گذاشتم. صدایی جلب توجه کرد. داخل اتاق شدم. مشغول نمازخواندن بود. بعد از نمازش گفتم: چایت رو می‌خوردی! بعد نمازت رو می‌خوندی! خندید و گفت: اول نماز، بعد چای!»