روحانی جوانی که در نخستین عملیات برونمرزی لشکر قدس پرکشید
شهید حسین شهدی، طلبهای مؤمن و رزمندهای بیادعا از بخش کومله لنگرود بود که از حوزه علمیه تا میدان جهاد، لحظهای از مسیر بندگی و خدمت بازنایستاد و سرانجام در سال ۱۳۶۴ در عملیات برونمرزی اشنویه به فیض شهادت نائل شد.
به گزارش نوید شاهد گیلان، روحانی شهید حسین شهدی در سال ۱۳۴۵ در خانوادهای مذهبی و زحمتکش در بخش کومله شهرستان لنگرود چشم به جهان گشود. از کودکی با انجام فرائض دینی، یاری خانواده و حضور در جمعهای مذهبی رشد یافت و با پیروزی انقلاب اسلامی، به ندای امام خمینی (ره) لبیک گفت و به عضویت بسیج درآمد.
علاقه عمیق او به اهلبیت علیهمالسلام و امام امت، مسیر زندگیاش را به حوزههای علمیه جلالیه آستانه اشرفیه و فاطمیه تهران کشاند. او هفت سال به تحصیل علوم دینی پرداخت و همزمان، بارها داوطلبانه در قامت رزمندهای جوان راهی جبهههای دفاع مقدس شد. شهید شهدی از نخستین نیروهای لشکر ۱۶ قدس گیلان بود؛ نیرویی که با اتصال محکم به ولایت، عشق به جهاد و روحیهای مخلصانه، الگوی تواضع و اخلاص در میان همرزمانش به شمار میرفت.
او در کنار حضور در میدان نبرد، در پشت جبهه نیز به تبلیغ دین و خدمت به مردم میپرداخت و روحانیای مردمی و فعال بود. سرانجام در سال ۱۳۶۴، در منطقه اشنویه و در نخستین عملیات برونمرزی لشکر قدس گیلان، پس از تحمل جراحات شدید، به شهادت رسید. پیکر مطهر این روحانی مجاهد پس از ۱۳ سال به همراه جمعی از شهدا تفحص و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
شهید حسین شهدی وصیتنامهاش را با آیه شریفه «وَ الَّذینَ هاجَرُوا فی سَبیلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ ماتُوا...» آغاز کرده و در آن با درود بر امام خمینی (ره)، رزمندگان اسلام و خانوادههای شهدا نوشته است: «پیروزی در این نیست که انسان سالم از میدان جنگ بازگردد؛ پیروزی در خون شهیدان است که انقلاب را زنده نگه میدارد.»
او در وصایای خود دعا و نیایش را سرچشمه ماندگاری انقلاب میداند و مینویسد: «ما هر چه داریم از دعا، نماز و نیایش داریم؛ دعای کمیل، توسل و زیارت عاشورا ما را تا اینجا رسانده است.»
خطاب به پدر و مادرش توصیه میکند: «در مرگم گریه نکنید؛ چه بهتر که مردن در راه خدا باشد. در برابر سختیها صبور باشید و به دیگران نیکی کنید.»
و به برادران و خواهرانش سفارش میکند: «در نماز جمعه و دعاها شرکت کنید، حجاب را حفظ کنید و همچون کوه استوار باشید.»
روحانی شهید حسین شهدی با روحی سرشار از عشق به خدا، اهلبیت و امام امت، زندگی کوتاه، اما پرثمر خود را در مسیر جهاد و خدمت وقف کرد و سرانجام به آرزوی دیرینهاش یعنی شهادت رسید.
