غلامرضا نوید شهادتش را به مادر داد

به گزارش نوید شاهد مازندران، غلامرضا علی تبار سوم شهریور ۱۳۴۹، در روستای دلدار از توابع شهرستان بابل چشم به جهان گشود. پدرش عزیز، کارگری می‌کرد و مادرش گلابی نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. او نیز کارگر بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیستم خرداد ۱۳۶۶، در مهران توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و سینه، شهید شد. مزار او در ارامگاه محله زادگاهش قرار دارد.

شهید غلامرضا علی تبار نوید شهادتش را به مادر داد

مادر شهید: روزی از مکانی عبور می‌کردیم که مادر شهیدی را دیدیم که آن مادر گریه می‌کرد و من گفتم: ناراحت نباش شما آخرت را داری. در آن لحظه پسرم رو به من کرد و گفت: مادر روزی می‌رسد که شما هم مادر شهید شوید و مردم همین حرف‌ها را به شما می‌زنند. من گفتم این حرف‌ها را نزن من طاقت ندارم، اما او می‌گفت: خلاصه شما هم روزی مادر شهید می‌شوی.

همرزم شهید: وقتی شهید زخمی شده بود ایشان را روی دوش خود گذاشتم و به بهداری بردم و با گریه برگشتم که در راه خودم احساس ضعف کردم که متوجه شدم خودم ترکش خوردم و مجروح شدم از کارکنان بهداری پرسیدم که حالش چه طور است یکی اشاره کرد و گفت حالش خوب است او را فرستادیم به پشت خط در صورتی که او شهید شده بود.

خصوصیات شهید

مادر شهید: غلامرضا بچه‌ی آرامی بود و از همان بدو تولد بسیار ساکت و مظلوم بود. وقتی ما در حال خواندن نماز بودیم غلامرضا از ما چشم بر نمی‌داشت و حالات ما را ادا می‌کرد و در مراسم روضه خوانی و دسته روی شرکت می‌کرد. به خاطر اخلاق خوب پسرم همه او را دوست داشتند. اگر کاری از او می‌خواستند بدون دریغ برای آن‌ها انجام می‌داد و به اهل بیت ارادت خاص و ویژه‌ای داشت و عاشق آن‌ها بود. دائماً به آقا ابوالفضل و امام حسین متوسل می‌شد و شهادتش را از ایشان می‌خواست و نیمه شب‌ها صدایش را می‌شنیدم که مشغول خواندن نماز شب بود.

انتهای پیام/