گذری بر زندگی نخستین شهید شهرستان بوشهر در حادثه پرواز هواپیما ۶۵۵

به گزارش نوید شاهد بوشهر؛ شهید «حاج غلامعلی بحرینی» فرزند عبدالله متولد ۱ بهمن ماه ۱۳۴۱ از روستای میانخره شهرستان دشتی توابع استان بوشهر بود که در یک خانواده مذهبی و متدین پرورش و تربیت کاملاً اسلامی یافت.

در دامن مادری با عصمت و وارسته به نام فاطمه بزرگ شد و در محیطی که تمام اهالی آن اهل قرآن و حدیث و امور مذهبی بودند، رشد کرد.

از همان کودکی در کنار سادات معظم و اساتید به فراگیری قرآن و امور دینی مشغول شد. در کنار پدر و برادران، از راه دامداری و کشاورزی امرار معاش می‌کرد.

چند سالی برای کسب درآمد بیشتر و کمک به خانواده به کشور‌های همجوار رفت و دستمزد حاصله را جهت امرار معاش خانواده و کمک به فقرا و مساجد می‌فرستاد که آثار خیر ایشان در زمینه‌های فوق هنوز باقی است، بخصوص تأمین وسایل «مساجد و حسینیه‌ها».

در زمان جنگ تحمیلی هم به اتفاق عمو و پسر عمویش به جبهه رفتند و از کمک دریغ نکردند.

پرواز تا شهادت:

صبح ۱۲ تیرماه ۱۳۶۷ زمانی که جنگ به روز‌های پایانی خود نزدیک می‌شد، آمریکای جنایتکار که در تمام زمینه‌ها به کمک صدام و ارتش عراق آمده بود تا به خیال واهی بتواند حکومت اسلامی را براندازد و از نظر تسلیحاتی هم کشور‌های مختلف استعماری شرق و غرب، دشمن بعثی را کمک می‌کردند.
 آمریکا علناً با ما در خلیج فارس وارد جنگ شده بود و ناو‌های خود را در تمام نقاط خلیج فارس مستقر کرده بود. جهت تضعیف ملت ایران به هر کاری دست می‌زد.

هواپیما گروهی از امت شهید پرور زحمتکش کشور ما را که کمترین دخالتی در مسئله نظامی نداشتند و جهت فعالیت اقتصادی و تلاش و کار به آنجا می‌رفتند به دبی می‌برد.
در هواپیما نیروی نظامی نبود، گروهی تلاشگر ساده و بی‌گناه بودند که جهت کار و امرار معاش به دبی می‌رفتند، ولی ناو‌های آمریکایی که اعمال ضدانسانی آن‌ها قابل توجیه نیست، مسافران بی‌گناه هواپیما را مانند نظامیان عرصه جنگ مورد اصابت موشک‌های خود قرار دادند و تعداد کثیری ار هموطنان عزیزمان بر اثر این جنایت هولناک به شهادت رسیدند.

یکی از این شهیدان که مظلومیت خاصی داشت و جنایت تاریخی آمریکا را با خون خود فریاد کرد، مؤمن وارسته و خیر بزرگوار بود که در طول زندگی با برکت خویش کاری جز خدمت به محرومان و کمک به اماکن مذهبی نداشت، شهید «حاج غلامعلی بحرینی» نام داشت.

فرزند شهید غلامعلی بحرینی می‌گوید: جنایت آمریکا در این حادثه به قدری عظیم بود که در قانون جهانی هیچ گروه تروریستی، این کار را نمی‌کند و هواپیمای مسافربری را مورد حمله قرار نمی‌دهد. جنایت به حدی فجیع بود، که اکثر شهداء جسم مطهرشان، قطعه قطعه و مفقود شد و جسد مطهر پدر شهیدمان به دست ما نرسید و به جای پیکر مطهر ایشان ما کفش و لباس شهید را در قبر گذاشتیم.
در حالیکه ۱۵ سال از شهادت ایشان می‌گذرد، هنوز وسعت فاجعه را فراموش نکرده و شهید با تمام خصوصیات برجسته اخلاقی در بین خود احساس می‌کنیم.

انتهای پیام/