پسرم در صف اول مبارزه با دشمن در جبهه‌ها بود
به گزارش نویدشاهدگیلان؛؛ شهیدان «محمد، محمود و قدرت‌الله یوسفی» 3 فرزند خانواده شهیدپرور یوسفی هستند که پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ ایران و عراق هر کدام به فاصله یک سال از شهادت دیگری، جان خود را نثار ایران عزیزمان کردند.
پاسدار شهید محمد یوسفی در بهار سال 1347 شمسی در روستای شمسه بیجار از توابع بخش مرکزی شهرستان رشت چشم به جهان گشود و در 22 تیرماه سال 1363 روی مین رفته و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
محمود یوسفی فرزند دیگر خانواده یوسفی سال 1349 در روستای شمسه بیجار به دنیا آمد. در سن 14 سالگی رهسپار جبهه شد و سرانجام در عملیات کربلای 5 در 22 دی‌ماه سال 1365 در منطقه شلمچه به آرزوی خود یعنی شهادت دست یافت.
سومین شهید این خانواده شهیدپرور، شهید قدرت‌الله یوسفی در 4 فروردین سال 1339 در پیربازار از توابع شهرستان رشت دیده به جهان گشود و در 7 مرداد سال 1364 در عملیات قادر در منطقه اشنویه به شهادت رسید.
غلامحسین یوسفی، پدر شهیدان "قدرت‌الله، محمد و محمود یوسفی" با بیان اینکه 3 فرزندم هر کدام به فاصله یک‌سال از شهادت دیگری شهید شدند اظهار داشت: قدرت‌الله 25 سال، محمد 18 سال و محمود 16 سال داشت که شهید شدند.
رضازاده مادر شهیدان "قدرت‌الله، محمد و محمود یوسفی" خاطرنشان کرد: پسرم شهید قدرت‌الله یوسفی 7 ماه در خدمت سربازی بود که جنگ آغاز شد و بقیه 2 سال خدمتی را در جنگ به سر برد و پس از اتمام خدمت گفت می‌خواهم به جبهه بروم.
رضازاده با بیان اینکه شهید قدرت‌الله یوسفی به جبهه رفت و بعد 3 ماه بازگشت گفت: پسرم در این مدت به جبهه میرفت و هر چند ماه یک بار مرخصی می‌آمد که یک روز وقتی مرخصی آمد گفت می‌خواهم ازدواج کنم و ازدواج کرد.
مادر شهیدان "قدرت‌الله، محمد و محمود یوسفی" تصریح کرد: او مدتی بعد از ازدواج دوباره راهی جبهه شد و خودش فرمانده دسته بود. آن زمان یه عملیاتی شروع شده بود و قدرت‌الله می‌گفت در این جنگ می‌ایستم یا پیروز می‌شویم یا به شهادت می‌رسم.
وی با بیان اینکه شهید قدرت‌الله یوسفی همیشه در صف اول مبارزان بود و یک‌سال و خورده‌ای در جبهه ماند ابراز داشت: در یکی از عملیات‌ها تیر به مغز قدرت‌الله اصابت کرد و شهید شد و جسد او حدود 11 سال در خاک عراق ماند.
رضازاده با بیان اینکه بعد از 11سال استخوان جمجمه پسرم را در دستمال سفید برایم آوردند خاطرنشان کرد: محمد و محمود هم یکی در کربلای 5 در شلمچه و دیگری در مریوان به شهادت رسیدند که جسدشان را برایمان آوردند.
