مادرجان عید امسال چشم انتظارم نباش و برای شهادتم آماده باش
شهید «امرالله محمدی» جوانی از دیار نخل و دریا، با خصوصیاتی همچون خوشرویی و مهربانی در بین دوستان مشهور بود. بعد از فوت پدر تیکه گاه مادرش شد، اما عشق به شهادت موجب شد مادر را در عید سال ۱۳۶۲ تنها بگذارد و به دیار معشوق خود رود. به گزارش نوید شاهد بوشهر؛ شهید «امرالله محمدی» متولد ۳ آذرماه ۱۳۴۱ از شهرستان گناوه توابع استان بوشهر است.وی از خانواده متوسط پا به عرصه وجود گذاشت و هنوز دو سال از عمرش نگذشته بود که پدرش را از دست داد.
بعد از فوت پدر کانون گرم زندگیشان به سردی می‌گذشت، دیگر آن محبت‌ها و شادمانی خانوادگی که ناشی از الطاف پدری بود جای خالیش را به سردی نبودن تیگاه محکم داد و سرپرستی خانواده بر دوش مادر افتاد.
و اما مادر شیرزنی که توانست تا اندازه‌ای جای خالی پدر را پر کند و سرپرستی دلسوز برای فرزندانش باشد و با ایثار و فداکاری و از خودگذشتگی توانست نه تنها امرالله بلکه برای دیگر افراد خانواده هم سرپرست خوبی باشد.
این شهید عزیز، دوران طفولیت را در دامان مادر سپری نمود و با دیگر بچه‌های هم سن و سال خود پا به دبستان گذاشت و دوره ابتدایی را با موفقیت گذراند و با توجه به هوش سرشاری که داشت، توانست دوره راهنمایی را هم با موفقیت پشت سر بگذارد و مشکلات زندگی هم نتوانست او را از ادامه راه باز دارد و در دوره دبیرستان، بخصوص سال‌های آخر، بسیار فعال و کوشا بود.
وی هیچگاه از مشکلات درسی سخن نمی گفت بلکه دوران بلوغ و شکوفایی فکری و مشکلات زندگی و خانوادگی بسیار روحش را می‌آزرد.
شهید عزیز با دیگران بسیار مهربان بود و هرگز خشم بر او چیره دیده نمی‌شد و بار‌ها در شدت ناراحتی با یک شوخی همه را به خنده وا می‌داشت و همچنین از بازیکنان خوب تیم فوتبال بود که بار‌ها مورد توجه تیم‌های بزرگ فوتبال گناوه و تیم‌های دیگر، قرار گرفته بود.
شهید امرالله از روحیه‌ای بسیار عالی برخوردار بود. وقتی از جبهه دهلران برمی گشت به دیدن دوستان خود میرفت و با همان روحیه شوخ طبی از جنگ و جبهه برای دوستان خود تعریف می‌کرد.
گلوله‌های تانک و توپ و خمپاره و موشک را با تمسخر بازگو می‌نمود و به مادرش می‌گفت، مادرجان محکم باش که می‌خواهم افتخاری بزرگ نصیبت کنم و گویا او از شهادت خود خبر داشت.
آخرین بار که از جبهه آمد با شوخی به مادرش و دوستان خود گفت، تا قبل از عید نمی‌آیم، اگر هم بیایم، از درب سپاه بر روی دست‌های شما به طرف گلستان شهدا تشییع می‌شوم؛ و بالاخره شهید امرالله محمدی یگان اعزامی از ارتش در تاریخ ۲ اسفندماه ۱۳۶۲ بر اثر ترکش خمپاره در پایگاه زید به آرزوی خود رسید و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/
