كتاب«خاك هاي نرم كوشك»به چاپ بيست وچهارم رسيد

به گزارش سايت نويد شاهد،عبدالحسين برونسي در سال 1321،در روستاي "گلبوي كدكن" از توابع تربت حيدريه قدم به عرصه هستي نهاد، نام زيبنده اش گويي از لحظه هايي نشات مي گرفت كه در فرمايش "الست بربكم" مردانه و بي هيچ نفاقي، ندا در داد: "بلي"؛ عبدالحسين. روحيه ستيزه جويي با كفر و طاغوت، از همان اوان كودكي با جانش عجين مي گردد؛ كما اين كه در كلاس چهارم دبستان، به خاطر بيزاري از عمل معلمي طاغوتي، و فضاي نامناسب درس و تحصيل، مدرسه را رها مي كند. در سال 1341به خدمت زير پرچم احضار مي شود كه به جرم پايبندي به اعتقادات اصيل ديني، از همان ابتدا مورد اهانت و آزار افسران و نظاميان طاغوتي قرار مي گيرد. سال هزار و سيصد و چهل و هفت، سال ازدواج است، براي اين مهم، خانواده هاي مذهبي و روحاني را انتخاب مي نمايد و همين، سرآغاز ديگري مي شود براي انسجام مبارزات بي وقفه او با نظام طاغوتي حاكم بر كشور؛ همين سال، اعتراضات او به برخي خدعه هاي رژيم پهلوي (مثل اصلاحات ارضي)، به اوج خود مي رسد كه در نهايت، به رفتن او و خانواده اش به شهر مقدس مشهد و سكونت در آن جا مي انجامد كه اين نيز فصل نويني را در زندگي او رقم مي زند. پس از چندي، با هدفي مقدس، به كار سخت و طاقت فرساي بنايي روي مي آورد و رفته رفته، در كنار كار، مشغول خواندن دروس حوزه نيز مي شود. بعدها به علت شدت يافتن مبارزات ضدطاغوتي اش و زندان رفتن هاي پي در پي و شكنجه هاي وحشيانه ساواك، و نيز پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي و ورود او در گروه ضربت سپاه پاسداران، از اين مهم باز مي ماند. با شروع جنگ تحميلي، در اولين روزهاي جنگ، به جبهه روي مي آورد كه اين دوران، برگ زرين ديگري مي شود در تاريخ زندگي او. به خاطر لياقت و رشادتي كه از خود نشان مي دهد، مسئوليت هاي مختلفي را بر عهده او مي گذارند كه آخرين مسئوليت او، فرماندهي تيپ هجده جواد الائمه (سلام الله عليه ) است كه قبل از عمليات خيبر، عهده دار آن مي شود. با همين عنوان، در عمليات بدر، در حالي كه شكوه ايثار و فداكاري را به سر حد خود مي رساند، مرثيه سرخ شهادت را نجوا مي كند. تاريخ شهادت اين سردار افتخارآفرين، روز ٢٣/١٢/١٣٦٣ مي باشد كه جنازه مطهرش، با توجه به آرزوي قلبي خود او در اين زمينه، مفقود الاثر مي شود و روح پاكش، در تاريخ ٩/٢/١٣٦٤ در شهر مشهد تشييع مي گردد. .