داشبرد ماشین خاليه!/صلوات؛ توشه آخرت

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید نادعلی ترامشلو دوم آبان ۱۳۲۶ در روستای ده‌سلطان از توابع شهرستان گرمسار دیده به جهان گشود. پدرش کرم، کشاورز بود و مادرش خوش‌قدم نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. مستخدم آموزش و پرورش بود. ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. هفتم فروردین ۱۳۶۳ در جفیر بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. پیکر او را درگلزار شهدای امامزاده عبدالله شهرستان زادگاهش به خاک سپردند. 

صلوت هنگام سوار شدن مینی‌بوس

یکی از همراهانش تعریف می‌کرد: «در مناطق عملیاتی راننده مینی‌بوس بود. رزمندگان را از مقر به خطوط مقدم و موقع مرخصی و استراحت در شهر جابه‌جا می‌کرد. همه اخلاقش را می‌دانستند. هر کس سوار مینی‌بوس می‌شد باید صلوات می‌فرستاد. به بعضی‌ها که فراموش می‌کردند تذکر می‌داد. اون‌ها از ماشین پیاده و دوباره با صلوات سوار مینی‌بوس می‌شدند.»

(به نقل از برادر شهید)

داشبرد ماشین خاليه

چند روز قبل از شهادتش بود.

 به همراه برادران رزمنده از جهاد استان بودیم که از اهواز به طرف مقر جفیر برمی‌گشتیم. 

او راننده‌ مینی‌بوس بود نزدیک مقر که رسیدیم در داشبرد مینی‌بوس را باز کرد. خیلی جدی و با قاطعیت گفت: «ببینید برادران! داشبرد ماشین خاليه؛ یعنی دستمان خالیه. من باید فردا جواب بدم. چرا صلوات نمی‌فرستید؟»

همه یک‌صدا صلوات فرستادند.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان سمنان/ نشر زمزم-هدایت

شهیدی که درخواست فرزندانش را بعد از شهادت اجابت کرد؛ مروری بر زندگی شهید نادعلی ترامشلو