به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید مجید اسمعیلی دوم بهمن 1339 در روستای قلعه عبدالشاه از توابع  شهرستان دزفول به دنیا آمد پدرش عبدالرضا، کارمند شرکت بود و مادرش خدابس نام داشت. تا چهارم متوسطه درس خواند. ازدواج کرد. با شروع جنگ تحمیلی به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت  و عاقبت در چهاردهم شهریور 1365، با سمت نیروی واحد اطلاعات- عملیات در محور اسلام آباد غرب- پلدختر بر اثر سانحه رانندگی به شهادت رسید پیکرش را در اسحاق ابراهیم  شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.

متن وصیت نامه:

بسم الله الرحمن الرحيم

من طلبتي وجدتي : هر كس مرا طلب كند مي يابد مرا ـ و من وجدتي عرفتي : هر كس مرا يابد مي شناسد مرا ـ و من عرفتني عشقتي : هر كس مرا شناخت عاشقم مي شود ـ و من عشقتي عشقته : هر كس عاشقم شد عاشقش مي شوم ـ و من عشقته قتله : هر كسي را كه عاشقش مي شوم مي كشم ـ و من قتله فاناديه : هر كس را كشتم خونبهايش خودم هستم .

با درود فراوان به امام زمان (عج) و نائب بر حقش روح خدا فرماندة كل قوا خميني كبير و سلام به شهيدان صدر اسلام و معلولين انقلاب و جنگ تحميلي عراق عليه ايران و سلام بر امت شهيد پرور ايران . و سلام به پدر و مادر مهربان خودم كه با زحمات فراوان مرا به اين اندازه رسانيده است . پدر و مادر مهربانم در لحظات آخر عمرم با شما خداحافظي مي كنم و همانطوريكه شما مرا تربيت كرده ايد من هم به عنوان يك فرزند وصيتم را بعنوان چند تذكر ارائه مي نمايم .

اول اينكه مادر و پدر مهربانم اين دنيا فاني است و زودگذر من از زوال كه به دنيا آمدم دل خوشي بدنيا نداشته ام و اين دنيا زندان من بود . من اين زندان را ترك مي كنم و مي بايد ترك كنيم ولي چه خوب و بهتر كه خود انسان ترك كند كه به سعادت برسد من اين مرگ يعني مرگ با شرافت را ترجيح مي دهم .

وعده بهشت موعود

دوم ـ اينكه پدر و مادرم بعد از مرگم يعني كشته شدنم گريه و زاري نكنند ناله نكنيد تا مردم نفهمند . مجلس ختمم را تشريفاتي نكنيد . بگذاريد مثل كسي بميرم كه گويا هيچكس ندارد زيرا در دنيا تنها بودم اگر دوستان و ياران با وفايي داشتم كه مثل گل به شاخه ها و شاخه ها به ساقه بوديم اگر روزي رسيد كه ساقه هم بايد از بين برود ما صبر مي كنيم بگذار ساقه هم برود ما كه رفتني هستيم پس بگذار مادر و پدرم تنها بميرم و گمنام . بميرم و حرفي از كشته شدنم نزنيد اما تو مادرم مي دانم نمي توانم جلو گريه ات را بگيرم ولي هر وقت كه ناراحت شدي گريه كن و بياد بیار که  حسين چه غريبانه كشته شد . مادرم براي من گريه نكن اي مادر عزيزم كه هر قطره اي اشك تو تيري است بر جگرم سرت را بلند كن و با صداي بلند دشمن شكن الله اكبر بگو بگو كه ما پيروزيم . خداوند به شما وعده داده است به مادراني همانند شما وعده  بهشت موعود را زیرا  شما  فرزندانتان را در راه خدا هدیه داده اید  پس گريه نكن چون امام بزرگوارمان در سوگ فرزندش اشك نريخت .

مبادا اسلحه ام غبار آلود شود

نكته سوم ـ مادر از خواهرانم می خواهم  حجابشان كه چادري است آغشته ز خون من حفظ كنند و برادرانم را تربيت نمايند و بعد از مرگم يعني كشته شدنم آنها را روانه جبهه ها بكنيد . اي پدر و مادر مهربانم من خيلي جبـهه را دوست دارم اگر به خاطر شما نبود  سالها در جبهه مي ماندم تا شهید شوم و به خانه نمي آمدم ولي حال اگر شهید شدم مبادا لباسهايم بر  ديوار آويزان بماند و اسلحه ام  مثل يك فرد شكست خورده به زمين بماند و  گرد و غبار روي آنها را بپوشاند . مادر عزيزم لباسهايم را بر تن برادرانم بپوش و اسلحه ام را بدوش شان بگذار  و روانه جبهه ها کن .

مرا حلال کنید