تاملی بر زندگی نامه دانش آموز شهید اسدالله رضایی

شهید اسد الله رضایی :

چگونه می تواند از شهید سخن گفت و حال آنکه او در میان زخارف و زرق و برق های گمراه کننده دنیا خود را نباخت. بصیرت الهی داشت و یقین داشت پایان دنیا مرگ است و چه بهتر مرگی سرخ که با اولین ریزش خونش به پاکی و زلالی آب دریا طاهر و زلال خواهد شد و تا ابد حیات جاودانه خواهد یافت او وظیفه شناس بود و در تاریکی دنیا راه را گم نکرد . نورانی شد و چراغی افروخت که گم گشتگان راه حق و حقیقت را نجات بخشید او هدایت یافت و بسیاری را با اهداء خون کبدش به هوش آورد . شهید معنویت ، خلوص ، وظیفه شناسی و عمل به وظیفه را به همگان گوشزد کرد آری اسدالله رضائی گرچه از سوم فروردین 1348 کمتر از بیست سال در این دنیا عمر نکرد اما به ما آموخت که سعادت یافتن و به فوز عظیم رسیدن به سن و سال نیست . می شود با عمری کوتاه هم سعادت و حیات ابدی کسب کرد مشروط به اینکه چگونه زیستن و چگونه مردن را بفهمیم . والدینش امامعلی و سوسن هم توجه فرزندشان به عبادت حق تعالی بخصوص تبلور پایه و ستون دین مقدس اسلام یعنی نمازهای شبانه روزی را در زندگی اسدالله بارها مشاهده کرده بودند .

دانشسرای تربیت معلم نیز گرچه برای کسب علم و دانش سودمند بود اما روح بزرگ و الهی اسدالله را سیراب نمی کرد چرا که دشمن به جان و ناموس و دین هم وطنانش هجوم آورده بود و اگر به یاری آنها نمی شتافت چگونه می توانست در مقابل حق تعالی و امام زمانش سربلند گردد.

او با سن کم ، ایمانی بزرگ داشت و به یقین می دانست که وظیفه ای دارد و آن دفاع از مظلومین و پیکار با دشمنان است. او لباس زیبای بسیجی به تن کرد . اسلحه به دست گرفت و همپای سایر بسیجیان امام امت راهی جبهه های حق علیه باطل شد .

او جهاد راه خدا را بر راحتی در شهر و دیار خویش ترجیح داد او شلمچه را سکوی پرواز بسوی بهشت برین قرار داد . بیست و نهم دی ماه 1365 بسوی آسمان پرواز کرد .

هر چند اسدالله رضائی در گلزار شهدای زادگاهش روستای کنگره آرمیده لکن روح بلند و ملکوتی او نظاره گر اعمال ماست . خون پاک اسدالله همواره ما را به شناخت وظیفه و انجام وظیفه فرا می خواند. انشاء الله ادامه هنده راهش باشیم.