اوج ایثار/ خاطراتی از شهید طالب منوچهری
نوید شاهد کردستان:شهید طالب منوچهری
فرزند:
محمد سعید
ولادت:
۱ ̷ ۱ ̷ ۱۳۴۸
محل ولادت:
روستای هشمیز سنندج
شغل:
پاسدار
تاریخ شهادت: ۲۸ ̷ ۱۰ ̷ ۱۳۶۵
محل شهادت: سنندج
نحوۀ شهادت:
اصابت ترکش بمب
محل دفن: روستای هشمیز سنندج
در روستا هشمیز سنندج به دیده به جهان گشود. پدر
و مادرش محمد سعید و ثانیه نام داشتند و در روستا به امورکشاورزی و دامداری مشغول
بودند. درحد خواندن و نوشتن سواد آموخت و پس از آن به دلیل محرومیت از امکانات
تحصیلی مدرسه را ترک نمود و به کار پرداخت.
نه ساله بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ضدانقلاب کردستان را اشغال نموده بود. با مشاهدۀ ظلم و ستم و جنایات ضدانقلاب خصوصا در حق مردم محروم روستا ها، چند سال بعد به عنوان پاسدار به سپاه پاسداران پیوست و مسلح گردید.
درچندین عملیات پاکسازی فعالانه شرکت نمود و سرانجام درجریان بمباران سنندج توسط هواپیماهای عراقی و اصابت ترکش به شهادت رسید.
اوج ایثار
روز حادثه طالب با مهربانی زیادی مرا کنار خودش نشاند و گفت : ماشا الله کم کم داری مرد می شوی. در نبود من تو باید مواظب خانواده باشی. کلمۀ نبود من که از دهانش خارج شد احساس دلتنگی کردم. گفت : تو داری گریه می کنی؟ مرد که گریه نمی کند! تازه باید قول بدهی که از پرنده ام مواظبت کنی. بعد از صرف ناهار پسر کوچک همسایه به خانۀ ما آمد و گفت برای پرندۀ شما کمی گندم آورده ام. گندم را به من داد و رفت. ناگهان برنامۀ رادیو قطع شد و آژیر قرمز زد. طالب به من گفت : بدو به پناگاه برویم. اما یک لحضه به یاد پسر همسایه افتاد که تازه بیرون رفته بود. به سرعت بیرون رفت و در کوچۀ پایین تر خودش را روی پسر کوچک همسایه انداخته بود تا در امان باشد. طالب ترکش خورده بود و شهید شد. او خود را سپر پسر کوچکی کرد که گندم آورده بود.
از خاطرات آقای کمال منوچهری، برادرشهید
