خاطره
قبل شهادت آمد به من سر زد و گفت : مادر جان می خواهم بروم. گفتم با این عجله کجا می روی؟ گفت فرمانده ام سر کوچه منتظرم است...
نويد شاهد كردستان:

شهیدبهرام بایستی

فرزند: صالح                                                                ولادت: ۹ ̷ ۷ ̷ ۱۳۳۰                                                       محل ولادت:سنندج                                                        شغل: پاسدار                                                               تاریخ شهادت: ۲۱ ̷ ۹ ̷ ۱۳۵۹                                             محل شهادت: محور روستای دزلی مریوان                           نحوۀ شهادت: درگیری با ضدانقلاب- اصابت گلوله                   محل دفن: قبرستان عمومی تایله سنندج                           

                        

بهرام، فرزند صالح و رابعه در شهر سنندج و در میان خانواده ای متوسط چشم به جهان گشود. پدرش کارمند و مادرش خانه دار بود. تا پایان دورۀ ابتدایی درس خواند. هنگامی که وی چهار ساله بود پدر و مادرش متارکه نمودند و بهرام نزد پدر و نامادری اش زندگی می کرد.                      پس از پایان دورۀ ابتدایی، به دلایل و مشکلات خانوادگی ترک تحصیل نمود و به کار پرداخت.    در سن یازده سالگی به دیدار مادرش رفت و برای همیشه نزد او ماند.                                    در آغاز جوانی ازدواج کرد که ثمرۀ آن سه فرزند ( دو پسر و یک دختر) است.                           پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به مخالفت با ضدانقلاب پرداخت و برای مقابله با آن ها و دفاع از اسلام و نظام نوپای اسلامی به سپاه پاسداران پیوست. وی پس ازمجاهدت های فراوان، در محور روستای دزلی مریوان هدف اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.

در انتظار شهادت

پسرم بهرام زندگی پرفراز و نشیبی داشت. تقریبا چهار سالش بود که با پدرش متارکه کردم. زمانی که پدرش زن گرفت من برای دیدن بهرام به مدرسه اش سرمی زدم و پدر و نامادری اش ناراحت وعصبانی می شدند. به همین خاطر به تهران رفتند و ساکن آن جا شدند، به سن یازده سالگی که رسید، نزد خودم برگشت و ماندگار شد. سال ۱۳۵۹ به مریوان رفت و در آن جا پاسدار شده بود. چند بار گفتم : پسرم منطقه خیلی نا امن است و مواظب خودت خودت باش. قبل شهادت آمد به من سر زد و گفت : مادر جان می خواهم بروم. گفتم با این عجله کجا می روی؟ گفت فرمانده ام سر کوچه منتظرم است. فقط فراموش نکن که اگر اتفاقی برای من پیش آمد، همسر و بچه هایم را اول به خدا بعد به شما می سپارم. آن روز به همراه فرمانده اش رفت و به شهادت رسید.

از خاطرات خانم رابعه هادی، مادر شهید
برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده