به یاد شهیدان گمنام باشید
يکشنبه, ۰۸ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۰۹
علی نایبلو، پنجم اردیبهشت ۱۳۴۷، در روستای شیزند از توابع شهر تاکستان به دنیا آمد. پدرش حشمت‌الله، کارگر بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هفتم مهر ۱۳۶۶، در میمک توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر و صورت، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
به گزارش نوید شاهد قزوین:
وصیت نامه شهید علی نایبلو
به یاد شهیدان گمنام باشید
مادر عزیزم! بعد از خداوند، تو مهربان ترین و عزیزترین موجود برای من هستی و
من به وجود تو افتخار می کنم که چنین فرزندی را تربیت کردی، تا افتخار
اسلام باشد.
مادر جان! اگر من شهید شدم، برایم گریه نکن؛ چون امروز حسین(ع) تنهاست.
امروز کربلای انقلاب مان خون می خواهد و من می روم تا به یزید و یزیدیان
زمان بفهمانم که: «شهادت، بالاترین آرزوی ماست.»
اکنون که این وصیت نامه را می نویسم، صدای گلوله های توپ های لشکر کفر همه
جا را فرا گرفته است و برادرانم را می بینم که تکبیرگویان در انفجار توپ ها
شهید می شوند.
خداوندا! تو را به یگانگیت سوگند، شهادت در راه اسلام را نصیبم کن.
بسیار امیدوارم خدا گناهانم را ببخشد و مرا -که قدم در راهش گذاشتم-
بپذیرد.
خدا! تو می دانی که من فقط به خاطر تو -و تنها به این نیت که کاری در راه
تو و برای تو کرده باشم- به جبهه آمدم.
اگرچه گناهکارم؛ ولی می خواهم مرا
جزو سربازان واقعی اسلام قرار دهی.
...و اما مادر مهربانم، خواهران خوبم و برادران عزیزم! پس از عرض سلام و
سپاس از خداوند یکتا، امیدوارم از من راضی باشید و از این که سال های سال
شما را زحمت دادم و اذیت کردم، مرا ببخشید.
خواهشی که از شما دارم، این است
که شما را به بانو زینب(س)، سوگند می دهم که برای من گریه و بی تابی نکنید
و مانند همان شیرزن کربلا، صبر داشته باشید؛ زیرا من با شهادت به مُنتهای
آرزویم رسیدم و شما باید این را بدانید که شهادت نصیب هر کس نمی شود؛ بلکه
خدا از میان بندگانش انتخاب می کند و به وصال خودش می رساند.
...و در آخر، وصیتی که دارم این است: امروز نایب امام، امّت ما را به راه
امام حسین(ع) -که همان راه شهادت است- دعوت می نماید؛ پیش بیایید تا به
فریاد امام امت لبیک گوییم و عاشقانه جان مان را در این راه فدا نماییم.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.
نظر شما
