چه کسی برای دفاع از حرم و اسلام برود؟

خدارحیم، پدر شهید مدافع حرم عباس یعقوبی در گفتگویی با خبرنگار نوید شاهد درباره شهادت پسرش اظهار داشت: عباس 25 مهرماه سال 96 در سوریه به شهادت رسید. او 25 سال بیشتر نداشت که شهید شد. سال 93 به ایران آمده بود. سال 94 بود که به من و خانواده‌اش در افغانستان اطلاع داد قرار است برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) و دفاع از حریم اسلام، به سوریه برود.

وی ادامه داد: علیرغم اینکه من و مادرش با رفتن او برای جنگ مخالفت کردیم، اما او رفت. پس از مدتی که او در سوریه می‌جنگید، دوباره به ایران بازگشت. تلفنی باهم در تماس بودیم. من به او می‌گفتم عباس جان برگرد به خانه، من و مادرت نمی‌توانیم کار کنیم. او مدتی به افغانستان برگشت و ما را در امور زندگی یاری داد. زمانی که در افغانستان زندگی می‌کردیم، عباس کارگری می‌کرد. مدتی را در آنجا بود اما پس از چند ماه گفت من می‌خواهم به ایران بازگردم و از آنجا دوباره به سوریه اعزام شوم.

خدارحیم یعقوبی درباره اشتیاق پسرش به جنگیدن در سوریه افزود: عباس می‌گفت در سوریه چیزهایی می‌بینم که وظیفه خودم می‌دانم، بروم. شما نمی‌دانید داعشی‌ها با اهل تشیع چه می‌کنند و چگونه به ناحق مردم را می‌کُشند. اگر من نروم و دیگران هم نروند، پس چه کسی می‌خواهد برای دفاع از حرم و اسلام برود. او در اوایل نوروز سال 96 بود که به خانه زنگ زد و گفت من می‌روم به سوریه. همه رزمنده‌ها به مدت دوماه اعزام می‌شوند اما عباس در آخرین اعزامش، بیش از شش ماه در سوریه جنگید. انگار از اول انتخاب شده بود که بجنگد و شهید شود.

الگوی او، امام حسین (ع) بود

پدر این شهید مدافع حرم ادامه داد: اگرچه از دست دادن فرزندم سخت است اما از ته قلبم از شهادتش راضی هستم. برخی در ایران و افغانستان می‌گویند چرا ما باید برای جنگ به کشور دیگری برویم. عباس می‌گفت؛ مگر نه اینکه خانه و زندگی امام حسین (ع) در مدینه بود، اما او هم از مدینه به کربلا حرکت کرد و در کربلا شهید شد. امام حسین (ع) در عالم ذر با خداوند عهد کرده بود که خود و خانواده‌اش در راه خدا شهید شوند. عباس همیشه می‌گفت؛ دعا کنید که من هم شهید شوم و فقط اسیر نشوم. پس از شهادت من برایم گریه نکنید.

سنش کم بود اما خیلی فهمیده بود

وی درباره اخلاق پسرش گفت: عباس از غیبت بیزار بود و همیشه به ما سفارش می‌کرد پشت سر همسایه و دیگران حرف نزنید. از انسان فقط اخلاق است که می‌ماند. با اینکه سن و سال کمی داشت اما خیلی فهمیده بود و به ما درس می‌داد.

خدارحیم درباره خانواده‌اش گفت: من دو پسر و دو دختر دیگر دارم. ما در روستای غور افغانستان زندگی می‌کردیم و مدت کوتاهی است که به ایران آمده‌ایم. مادر عباس از شهادت پسرش راضی است و همیشه می‌گوید؛ خداکند بواسطه عباس، خداوند ما را ببخشد و حضرت زینب (س) ما را شفاعت کند.

وی در پایان درباره ضرورت وجود جوانان شجاعی مانند فرزندش اظهار داشت: ما در کشور خودمان هم ناامنی داریم و گروه‌های وهابی که افکار داعشی دارند مدام در حال بمب گذاری در مساجد شیعیان هستند. از آنجا که ما جنگ و ناامنی را در کشور خودمان تجربه کرده‌ایم، می‌دانیم که تا چه حدی وجود افرادی مانند عباس لازم است.

شهید مدافع حرم عباس یعقوبی، اکنون در امامزاده اسماعیل (ع) روستای زیوان واقع در فشافویه حسن آباد قم همراه با پنج تن دیگر از شهدای افغانستانی مدافع حرم دفن شده است.