وصیت نامه شهيد بهزاد صائب؛
امام محبوب همه مسلمين و مستضعفين است قدرش را بدانيد اگر اين نعمت بزرگ را منزلتش را حفظ کنيم خداوند آن را از ما مي گيرد.
تنها راه سعادت، پيروی از امام

نوید شاهد فارس: شهيد بهزاد صائب در 30 خرداد ماه 1341  در اهواز پا به عرصه گيتي نهاد. تحصیلات خود را تا نقطع دیپلم گذراند. با آغاز جنگ تحمیلی به جبهه رفت .
او سرانجام در عمليات والفجر 8 در 15خرداد 1365‌‌ با اصابت ترکش به شهادت رسید.

(متن وصیت نامه)
"و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون." 
کسانيکه که در راه خدا کشته مي شوند مرده مپنداريد بلکه زنده اند و در نزد پروردگار خود روزي مي خورند. 
اين چند کلام را طبق وظيفه شرعي به عنوان وصيت نامه مي نويسم باشد که به اين وسيله کلام خود را به ديگر برادران و خواهران برسانم .

اول روي سخن با پدر و مادر عزيز و مهربانم است کساني که با زحمتهاي فراوان مرا بزرگ کردند و بي خوابيها و شب زنده داريهائي براي ما کشيدند از موقعي که پدرم در روي دريا کار مي کرد و زحمت مي کشيد و موقعي که به خانه مي آمد باز هم براي آسايش ما کار مي کرد و آن لحظاتي که مادرم براي خوابانيدن من و خواهرم و برادر ديگرم شبها را بيدار مي ماندند ، هيچ کدام از اين کارها را ما آنطور که بايد نمي توانيم جبران کنيم تنها خداست که جزاي اين کارها را مي دهد .
در طول اين مدت مواقعي مي شد که باعث ناراحتي شما هم مي شد ولي حال پشيمانم که چرا شما را اذيت کردم به هر حال از شما حلاليت مي خواهم زيرا اگر خداوند توفيق مرگ در راه خود را نصيب کند شما بي تابي نکنيد نمي گويم گريه نکنيد چون امام حسين و ائمه اطهار هم با همين گريه و زاري و عزاداري همچنان باقيست ولي بي تابي کردن وسيله اي از دست دشمن مي شود. 

مادر هيچ نمي دانستم که به اين زيبائي گريه مي کني از تو ميخواهم که اين زيبائي را همه کس نشان ندهي چرا که منافقاني در پي ربودن آن هستند .
پدر جان شما هم که مي دانم از کوه سخت تر هستيد چرا که با آن همه سختي هيچوقت خستگي به خوت راه نمي دهي اين فرزند حقير و کوچکت را ببخش و اگر باعث نارحتي شما شدم .
 و اما خواهر و برادر عزيزم خواهرم اميد وارم تو را براي تربيت فرزندان رشيد و فداکار در راه اسلام ببينم . 

از تمام فاميلها و دوستاني که بدي به آنان کردم حلاليت مي طلبم و از آنها مي خواهم که چنانچه باعث اذيت آنان شدم مرا حلال کنند . 

عزيزان در آخر مي خواهم که امام را از ياد نبريد در ياري کردن به جهت که مي توانيد قرآن بخوانيد دعاي توسل و دعاي کميل را هميشه برگزار کنيد تنها راه سعادت پيروي از اين امام عزيز است ضمناً محبوب همه مسلمين و مستضعفين است قدرش را بدانيد اگر اين نعمت بزرگ را منزلتش را حفظ کنيم خداوند آن را از ما مي گيرد. در آخر از همگي طلب حلاليت مي کنم. 
والسلام 4/8/1363

انتهای متن /
منبع: پرونده فرهنگی مرکز اسناد ایثارگران فارس 


برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده