عهد بست تا روز تاسوعا و عاشورا خادم حسين(ع) باشد
يکشنبه, ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۶:۲۳
با خداي خويش عهد كرده بود كه تا زماني كه جان در بدن دارد، روزهاي تاسوعا و عاشوراي حسيني به خداوند و خلق خدا خدمت كند.
نوید شاهد آذربایجان غربی: جانباز شهيد «رحيم دل شكست» در سال 1338 در شهر ارومیه دیده به جهان گشود. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند، سپس وارد هلال احمر شد. در تاريخ 1365 در حین مبارزه با ضدانقلاب و با اصابت 10 گلوله به بدنش، باعث قطع شدن پا و از كار افتادن دست چپش می شود که بعد از 11 سال زندگی با تنی زخمی و زجر کشیده، سرانجام درصبح روز تاسوعا در بیست و پنجم اردیبهشت ماه سال 1376، روزي كه خلق خدا را براي مهماني دعوت كرده بود، به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
شهيد «رحيم دل شكست» در بیستم آبان ماه 1338 در شهر ارومیه دیده به جهان گشود. پدرش غلام کارمند اداره دخانیات بود و مادرش پرور نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند، سپس وارد هلال احمر شد و به عنوان راننده کار می کرد.
در جريان انقلاب اسلامي با شركت در راهپيمايي ها، ارادت خود را به انقلاب به اثبات رساند. وي در سال 1358 اقدام به ازدواج كرد كه حاصل اين ازدواج 1دختر و2 پسر بود. وي با آغاز دفاع مقدس وقتي كه با خبر شد كه در جبهه ها امدادگر مورد نياز است، داوطلبانه خود را به هلال احمر معرفي نمود و بعد از گذراندن دوره هاي آموزشي بي درنگ به منطقه اعزام شد.
دختر شهید دل شکست نقل می کند: «پدرم در انجام مأموريتهاي كوهستاني راننده اي شجاع و اثرگذار بود و بارها با رشادت خود رزمندگان زخمي را به مراكز امدادي مي رساند».
در تاريخ 1365 در حال مبارزه با ضدانقلاب در محور تروريستي بوكان - سقز مجروح شده و به بيمارستان منتقل می شود. در این مبارزه، با اصابت 10 گلوله به بدنش، باعث قطع شدن پا و از كار افتادن دست چپش می شود. همه زنده ماندن او را با وجود از كار افتادگی، معجزه و لطف خدا مي دانستند.
دخترش می گوید: پدرم معتقد بود كه خدا او را به عنوان هديه به فرزندان بخشيده تا در تربیت كودكان كوچك خود تلاش نماید و سايه اي بر سر فرزندان باشد.
او در اين مدت با خداي خويش عهد كرده بود كه تا زماني كه جان در بدن دارد، روزهاي تاسوعا و عاشوراي حسيني به خداوند و خلق خدا خدمت كند و در اين دو روز عزيز، در منزلش به روي هر بنده اي باز بود. ولي متأسفانه خيلي طول نكشيد، بدن زخمي اش ديگر تاب زنده ماندن نداشت و بعد از 11 سال زندگی با تنی زخمی و زجر کشیده ديگر نتوانست دوام بياورد.
سرانجام درصبح روز تاسوعا در بیست و پنجم اردیبهشت ماه سال 1376 ، روزي كه خلق خدا را براي مهماني دعوت كرده بود نتوانست دوام بياورد و منتظر بماند، چشمان خسته اش را بست و ديگر باز نكرد و به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
روحش شاد و يادش گرامي
منبع: پرونده فرهنگی بنیاد شهید آذربایجان غربی
نظر شما
