خاطرات شهید کاظم رستگار؛ دلاور مرد بسیجی

حرفهایی که امروزه، برای تدریس در دانشگاه های جنگ و دفاع، اعتبار و اهمیت خود را حفظ کرده است. حاجی زبانی رك‌گو داشت. مانند بسیاری از افراد، مصلحت‌اندیش نبود و بسیج را قربانی مصلحتها نمي‌کرد و در مقابل بالاترین رده‌ها و ستم ها نیز، حق را بیان مي‌نمود.

اگر چه کلام و گفتارش، برای بعضي‌ها خوشایند نبود اما در این راستا، به عواقب کار توجهی نمی کرد  و انتقال حقایق به اهل آن را، وظیفه خود مي‌دانست. او در مقابل سمتهایی که  ، لحظه‌ای به از دست دادن جایگاهش فکر نمي‌کرد و هرگز، پیگیر نفع شخصی خود نبود. .

درد و رنج همه را به جان مي‌خرید و برای حفظ امنیت و آرامش مؤمنین و یاران و دوستان، برای گذراندن زندگی، هیچ امتیازی را برای خود و اطرافیانش قائل نمي‌شد. وی با اعطاء زیباترین درجه این عالم یعنی «بسیجی» گمنام، قدم در وادی جبهه نهاد. آن قدر متانت نفس، عزت و کرامت که فرمانده سابق سپاه پاسداران، برادر محسن رضایی او را مظهر و اسوه آزادگی در سپاه و سرآمد دیگران مي‌دانست و این حریم را ستایش مي‌کرد.