نگاهی بر زندگی نامه شهید غلامعلی خیابانی فرد

شهید غلامعلی خیابانی فرد در اول فروردین ماه 1336 در خانواده ای کاملاً فقیر چشم به جهان گشود. از همان اوان زندگی با فقر بزرگ شد تا به هفت سالگی رسید و با هزاران مشکل مادر او را راهی مدرسه کرد و با هزاران مشکل توانست تا ششم ابتدایی تحصیل کند. فقر اقتصادی چنان بر آنها فشار آورد که مجبور به ترک تحصیل شد و چون مادرش به بیماری رماتیسم مبتلا شده بود بعد از ترک تحصیل به دنبال پیدا کردن کار رفت تا بتواند با دستمزدش خرج مادر و دو برادر کوچکتر از خودش را تأمین کند. او در دکان قنادی مشغول کار شد و با ماهانه شصت تومان حقوق خانواده را اداره می کرد و همیشه از خدا می خواست تا برادرانش را به نحو احسن بزرگ کند. زندگی پر فراز و نشیب غلامعلی این چنین سپری شد تا موقع سربازی اش فرا رسید و دو سال خدمت را پشت سر گذاشت. بعد از خدمت روزها کار می کرد و شبها ادامه تحصیل می کرد در همین روزها بود که انقلاب شکوهمند اسلامیمان به پا شد و او با شرکت در تظاهراتها دین خود را به انقلاب ادا کرد تا اینکه سوم راهنمایی را گرفت و از آنجا که علاقه شدیدی به انقلاب داشت و می خواست خدمتی به انقلاب کرده باشد در سال 1360 به استخدام ارتش جمهوری اسلامی در آمد. چند ماه آموزش را در تهران گذراند و بعد به سردشت کردستان مأموریت یافت و در این سه ماه آخر بود که حساس ترین لحظات زندگی ایشان بود. اولین باری که به مرخصی می آید مادرش می گوید مواظب خودت باش این چنین جواب میدهد ما در این چه حرفی است بزرگترین آرزوی من شهادت است و شهادت سعادتی است که نصیب هر کس نمی شود و مادرش را قسم داد که همیشه دعا کند شهادت نصیب او شود بالاخره به آرزویش رسید و در تاریخ 1361/9/25 در سردشت به شهادت رسید و در گلزار مراغه به خاک سپرده شد.