همیشه به یاد الله باشید
چهارشنبه, ۲۷ دی ۱۳۹۶ ساعت ۱۶:۳۹
حسین بازدار، یکم فروردین ۱۳۴۳، در روستای رحیم‌آباد از توابع شهر بوئین زهرا به دنیا آمد. پدرش رمضان، کشاورز بود و مادرش نیم‌تاج نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم دی ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
نوید شاهد قزوین:وصیت نامه شهید حسین بازدار
همیشه به یاد الله باشید
بنده، حسین بازدار که به فرمان امام امت -روحی فداه- روانه کردستان شدم.
دیاری که از یک طرف توسط صدامیان از خدا بی خبر، مورد تجاوز واقع شده و از
طرف دیگر گروهک ها، دیوانه وار به آنجا حمله کرده اند.
به کردستان آمدم تا
بتوانم، دین خود را نسبت به اسلام و قرآن و مکتب، ادا کرده و قلب امام زمان
(عج) را از خود خشنود نموده باشم، تا من نیز در این پیروزی، نقشی داشته
باشم و یا در این راه مقدس، خون خود را نثار کنم؛
زیرا خون من، از خون امام
حسین(ع) و یارانش رنگین تر نمی باشد و درخت اسلام، احتیاج به خون دارد و
باید سیراب گردد تا ثمره ی آن پابرجا شدن اسلام و صدور انقلاب، به جهان
باشد.
آری! ما وظیفه داریم، دست ابرقدرت ها، به خصوص آمریکای جنایتکار را از سر
ملت های مظلوم، کوتاه کنیم، که در این راه، فداکاری و جانبازی لازم است.
توصیه و سفارش بنده به شما پدر، مادر، خواهر، برادر، همسر و دیگر
خویشاوندان و دوستان این است که: دست از امام و انقلاب نکشید و امام را
تنها نگذارید.
همیشه به یاد الله باشید، که در این صورت مشکلات حل و تمام
امور، آسان خواهد شد.
مساجد را خالی نگذارید که مساجد سنگرند.
دعاها را
باشکوه تر برگزار نمایید؛ زیرا دعا رابطه ی انسان با خالق است و انسانها را
تکامل می بخشد و بدانید که مرگ در راه خدا، زندگی و سعادت است و
افتخارآفرین.
امیدوارم که مرا ببخشید و حلال کنید.
خداوند به شما صبر و اجر
مرحمت فرماید.
فرزندانم را چنان تربیت کنید که در آینده، سربازی فداکار برای اسلام و قرآن
باشند و حاضر باشند جان و مال و هستی خود را در راه خدا و فی سبیل الله،
فدا نمایند و کلامشان همان کلام «علی اکبر»(ع) باشد، که فرمود: «اگر ما بر
حق هستیم، از کشته شدن و جان فدا کردن چه باک داریم؟»
پس شما هم صبر و
استقامت داشته باشید، که اگر مؤمنی صبر نداشته باشد، ایمانش کامل نخواهد
بود و به فرمایش امیرالمؤمنین علی(ع): «اگر کسی صبر نداشته باشد، مثل این
است که جسدی سر نداشته باشد.»
در پایان، امیدوارم، خدا شما را در تمام حالات و برنامه ها، موفق و مؤید
بدارد.
من که موفق نشدم کربلا را ببینم؛ اگر به کربلا مشرف شدید، از جانب
من قبر مقدس سرور آزادگان، حسین بن علی(ع)را ببوسید.
نظر شما
