وصیتی از شهید محمد رضا اخلاقی / نگذارید اسلحه شهدا بر روی زمین باقی بماند
محمدرضا اخلاقي
بسم الله الرحمن الرحيم
به نام الله پاسدار حرمت خون شهيدان
«ولا تحسبن الذين
قتلوا في سبيل‌الله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون»[1]
«گمان نكنيد كساني كه در راه خدا كشته مي‌شوند مرده‌اند بلكه زنده‌اند، اما شما
درك نمي‌كنيد».
من
خود را لايق وصيت كردن به ديگران و پدر و مادر خود نمي‌دانم، اما بنا به وظيفه‌اي
كه بر گردنم مي‌باشد، مجبورم كه وصيت‌نامه‌اي براي خود بنويسم. اول توصيه‌هاي خود
را در رابطه با پدر و مادر عزيز مي‌كنم:
مادرم
در شهادت من گريه نكن و اگر مي‌خواهيد گريه كنيد، در خانه و به دور از چشم ديگران
گريه كنيد و خود را شريك غم زينب(3)
قرار ده كه اگر چنين نكني دشمنان اسلام را خوشحال كرده‌اي. در حدود 12 الي 15 روز
روزه از[2] من
قضا شده است كه اميدوارم به جاي من آن را قضا كنيد. همچنين نماز من، از دارایي
دنيا صاحب چيزي نمي‌باشم، اما از شما تقاضا دارم در حدود 1000 تومان پول در راه من
صدقه بدهيد كه اگر قرضي يا بدهكاري دارم، رفع شود. به[3] كساني
كه با اين رژيم مخالفت مي‌کنند و يا از حكومت جمهوري ا سلامي ناراضي هستند، مي‌گويم،
جداً مي‌گويم كه در تشييع جنازه من شركت نكنند. حتي اگر فاميل هستند. از امت حزب‌الله
خواهشمندم كه نگذاريد اسلحه شهدا بر روي زمين باقي بماند. در اين موقعيت، بايد
تمامي جوان‌ها هجوم آورند به‌سوي جبهه و به نداي امام لبيك گويند. در آخر از همة
دوستان و آشنايان و معلمان حلاليت مي‌طلبم، خصوصاً پدر و مادرم كه بسيار زياد آنها
را اذيت كرده‌ام. اميدوارم كه مرا به بزرگواري خودشان ببخشند.
خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگه دار
