وصیت نامه شهید محمود جباری برزگر
با سلام و درود به محضر صدیق امام زمان (عج) - این راهنمای عصر و منجی نسل و پایه گذار عدالت در سه اصل کتاب، آهن ، ترازو - و هم چنین به روح خدا و روح امت - این عمل حق و زبان خلق .
هم اکنون که این پیام را بر لوح کاغذ تصویر می کنم ، نه زبانم برای گفتن آماده است و نه قلم برای نوشتن .
می روم تا مسؤولیت و رسالتی را که بر دوشم می باشد، به نحو احسن جامه ی عمل بپوشانم .
می روم تا ندای " هل من ناصرٍ ینصرنی ؟ " را در صحرای کربلا لبیک گویم .
ای حسین ! (ع) من می آیم تا حقانیت تو را باز هم با خون خود به یزدیان زمان بگویم و به این جلادان تاریخ بگویم که آوای حق را نمی شود محصور کرد.
زندگی برای چیست؟یعنی چیست ؟ آیا جز عقیده و جهاد است؟ آری! آرمان و ارزش های الهی است که به زندگی انسان معنا می دهد و جز این، حیوانی در قالب بشر هستیم؛ چند صباحی خوردن و خوابیدن و لولیدن در جامعه بعد خاک و باز هم خاک.
آری ! ما بزرخیانی هستیم که کمتر از دوزخیان عذاب نمی بینیم؛ ولی این کجا و آن کجا و چه عذابی از این شیرین تر که در راه هدفی والا و خدایی باشد؟
ای پدر و ای مادرم! پیکر گلگون من ملاک درک و شعور صحیح شماست. زحمت زیادی برایم کشیدید؛ امیدوارم در آن دنیا بتوانم جبران کنم. امیدوارم مرا ببخشید. فقط تنها خواهشی که از شما دارم این است که اسلحه ی مرا نگذارید زمین بماند.
همین طور به برادران عزیز خود می گویم : اگر درس می خوانید در سنگر مدرسه و اگر کار می کنید در سنگر کار و خلاصه در هر مکان و هر زمانی که قرار دارید، به یاد مسؤولیتی که خدا به انسان داده است ، باشید. از خدا غافل نباشید؛ چرا که نابودی و سقوط انسانیت حتمی است.
محمود جباری برزگر
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.
