شهیدی که خود را لایق شهادت نمی دانست/ شهید عليرضا رفسنجاني
شنبه, ۱۳ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۱۶:۱۵
شهادت مرتبه ای نیست که همه لایق آن باشند، شهید بایستی مراحل مقدماتی در این دنیا طی کند و از این جهت وضع من بسیار ناراحت کننده است.
نوید شاهد کرمان، شهید عليرضا رفسنجاني بازمانده/ چهارم‌اسفند1345، در شهرستان كرمان ديده به جهان گشود. تا سوم متوسطه درس خواند، به‌عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيستم دي 1365، در شلمچه بر اثراصابت تركش به سر، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.
مروری بر وصیت نامه شهید عليرضا رفسنجاني:
بسم الله الرحمن الرحیم
بار خدایا استوار گردان گامهای ما را و یاری ده ما را بر گروه ناگرویدگان که برایشان پیروز گردیم و همانا پیروزی ما پیروزی تو است و ما را نصرت ده که نور حق را در تمامی اقصای جهان بگسترانیم.
با سلام و درود بیکران به حضرت بقیه اله (عج)و نائب برحقش آن حضرت خمینی بت شکن.
نمی خواستم قلم خودم را بر روی این کاغذ که وصیتنامه من است بتحریر در آورم چون شهادت مرتبه ای نیست که همه لایق آن باشند، اما وظیفه شرعی دانستم بر اینکه شهید بایست مراحل مقدماتی در این دنیا طی کند و از این جهت وضع من بسیار ناراحت کننده است.
بهرحال شاید به برکت خون شهیدان و در فضای عطر این کربلا رحمت الهی شامل حال من نیز بشود. اینجانب حقیرالضعیف برای این به جبهه آمدم چون خبر حمله ای را می دانستم ومسئولیت شرعیم را وظیفه خود دانستم و به ندای هل من ناصر ینصرنی امام لبیک گفتم.
خدایا بنده که بی نهایت گناهکار بودم و به خودم ستم کردم ببخش و از گناهانم صرفنظر کن، ای خداوند بزرگ گهگاهی که نفسم بر من غالب می گشت از دستوراتت سرپیچی می نمودم به بزرگی و بزرگواریت مرا ببخش و عفو بفرما.
پدر و مادر عزیز و زحمتکشم و خواهران گرامیم. سلام علیکم، سلام برشما که در این دنیای فانی از همه کس و از همه چیز برایم عزیزتر و از جان بیشتر دوستتان می دارم. بدانید پیکار من و امثال من در این جهاد مقدس بخاطر خداست و ما برخاسته ایم که نور حق را جلوه گر سازیم.
اکنون جبهه جنگ همانند محراب است و سنگرنشینان آن کسانی نیستند جز خود باختگان در راه خدا. در سوره انسان آیه 3 آمده است انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا : ما راه را نشان دادیم و مردم هستند که راه شقاوت یا سعادت را برمی گزینند.
ای پدر و مادر گرامیم و مهربانم که این حقیر را به این سن و سال رساندید و مرا تحویل جامعه اسلامی و مکتبی و الهی دادید وای خواهران عزیزم و مهربانم که از دوران طفولیت با شما بودم، شماها زحمتهای زیادی برای این حقیر کشیدید تاکنون، اما من حقیر نتوانستم جبران کنم. جز درد سر و اذیت کاری نداشتم.
از شما عزیزان می خواهم اینجانب را عفو بفرمائید و از کارهای اشتباهم مرا ببخشید . دل قوی دارید و صبوری اختیار کنید و مرا به دست خدا بسپارید که اجرتان با خداست «ان الله مع الصابرین» خدا با صبرکنندگان است و آنها را دوست می دارد.
از شما عزیزان می خواهم که واجبات و مستحباب را انجام بدهید و از کارهای حرام و مکروهات دوری کنید، البته بعنوان ذکر می گویم چون می دانم که شما وظیفه خودتان را انجام می دهید.
مادر و خواهران گرامیم حجابتان که بهترین عبادت برای شما زنها است حفظ کنید تا فاطمه زهرا از شما راضی گردد. برآوردن نیاز مؤمن بهتر است از طواف خانه کعبه.
والدین عزیزم انفاق در راه خداوند یادتان نرود و همچنین امر به معروف و نهی از منکر. از خداوند متعال می خواهم شما را در این کارهای خیر هدایت بفرماید.
ضمنا: از تمامی اقوام و همسایگان و دوستان و آشنایان از قول این حقیر طلب عفو نمائید. دعا بجان امام و امید آینده و پیروزی اسلام و شفای مجروحین ومعلولین و آزادی اسراء یادتان نرود.
نظر شما
