پاسدارگمنام شهيد در حادثه سقوط هواپيمای c130 فرماندهان ارتش کیست؟
شهيد علي اصغر مظفري پور در پنجم تير ماه 1341 در يكي از روستاهاي همدان در يك خانواده فقير و مستضعف پا به عرصه هستي نهاد. وي از همان اوائل زندگي روحي سرشار از عاطفه و گذشت و محبت و عشق به ديگران داشت و لذتهاي زودگذر دنيايي در اراده استوارش بي مقدار مي نمود. در اوايل نوجواني با احكام مقدسه اسلام عزيز آشنا و نسبت به رعايت آن در زندگي شخصي و خانوادگي و اجتماعي خود تعهدي فوق العاده و حيرت انگيز داشت.
شهيد تا كلاس چهارم دبيرستان تحصيل خويش را ادامه داد و هميشه در امر تحصيل موفق بود لكن هميشه از نداشتن محتواي اسلامي و مذهبي كتابهاي درسي خود بسيار ناراحت و متاسف بود بطوريكه چندين بار قصد داشت تحصيل را ترك كند. اصغر از چنان روجيات اسلامي برخوردار بود كه در هر جا كه حضور داشت سعي بر ساختن و تغيير ماهيت آن بسوي يك ماهيت اسلامي گام بر مي داشت و اگر نمي توانست از آن محيط خارج و يا به عبارتي هجرت مي نمود. بعنوان مثال در يكي از تابستانهاي تعطيلي خود در يك مهمانسرا مشغول بكار شد و هر چه تذكر داد مبني بر رعايت نمودن دستورات اسلام در آشپزخانه و محيط مهمانسرا ثمر نبخشيد لذا آنجا را ترك نمود.
با آغاز شدن حركت خروشان و توفنده انقلاب اسلامي به رهبري حضرت امام خميني؛ وي گمشده خويش را پيدا نمود و در پي تحقق انقلاب حركت خويش را آغاز نمود و هميشه در مدرسه تمامي تظاهراتها و پحش اعلاميه ها و درگيريهاي با مزدوران رژيم را آغاز و رهبري مي نمود و چندين بار بخاطر اين مسائل با معلمين هوادار رژيم درگير شده و از دست آنها نيز كتك خورد و چند بار تصميم به اخراج وي از مدرسه گرفتند.
بعد از پيروزي انقلاب به سبب علاقه شديدي كه به سپاه پاسداران انقلاب اسلامي داشت وارد سپاه شد و با آغاز جنگ تحميلي رژيم وابسته صدام خائن با اينكه دو ماه مانده بود تا ديپلم خود را بگيرد عازم جبهه هاي دفاع از سرزمين خون و شهادت گرديد و قبل از اعزام به دوستانش و خانواده اش گفته بود كه اگر صبر كنم تا ديپلمم را بگيرم جنگ تمام مي شود و من از اين فيض الهي بي نصيب مي شوم. هنگام خداحافظي با خانواده اش مادر مكرمه اش مريض بودند و مادر خود را به پدر سپردند و از ايشان تعهد گرفتند كه مراقب مادرشان باشند و عاقبت در جبهه مورد اصابت گلوله از ناحيه كتف و شانه قرار گرفتند و مجروح شدند؛ جهت مداوا به همراه هواپيماي 130 به تهران اعزام شدند و بعد از سقوط هواپيما اصغر نيز همراه شهيد كلاهدوز-نامجو-فلاحي- جهان آرا و فكوري بشهادت رسيدند و فردا صبح به علت عدم شناسائي بعنوان شهيد گمنام تشيع و دفن شدند و بعد از دفن شناسائي گرديد. راهش پر رهرو باد.
منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم
