شهادت برای ما عزت، شرف و افتخار است
چهارشنبه, ۲۹ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۱۵
شهید الهی: مگر گلوله ضد انقلاب هم بر کسی کار گر است. گلوله ضد انقلاب پنه ای است. شهادت برای ما عزت و شرف است و ما به این شهادت ها افتخار می کنیم.
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ شهید غلامعلی الهی، چهارمین فرزند علی اصغر و ایران، در سال 1323 در نجف اشرف و در حالی که پدر و مادرش برای زیارت حضرت علی ( ع ) به ان شهر سفر کرده بودند به دنیا آمد.
مادرش نقل می کند: " وقتی برای خداحافظی به حرم حضرت علی ( ع ) رفته بودیم، متوجه شدم که طفل چند روزه ام دستش را محکم به ضریح حضرت گرفته است و ازآن جدا نمی شود و پس از آن نامش را غلامعلی گذاشتم."
از همان دوران کودکی همراه دیگر اعضا خانواده برای نمازهای ظهر و شب به مسجد محل ( حاج ابو تراب آل آقا ) می رفت و در نماز جماعت تحصیلات ابتدایی را تا گرفتن دیپلم در کرمانشاه گذراند. پس از گرفتن دیپلم در آزمون افسری شرکت کرد و وارد خدمت نظام شد.
نماز و روزه اش هیچگاه ترک نشد. در زمان طاغوت در دانشکده افسری مخفیانه و گاهی بدون سحری تمام روزه های خود را می گرفت و در تمرینات نظامی نیز شرکت می کرد.
خودش می گفت: " کفش هایم را شب ها در می آوردم و آرام راه می رفتم تا کسی بیدار نشود و غذاهایی که برای شام می دادند، برای سحر نگه می داشتم."
غلامعلی به ورزش علاقه داشت و باستانی کار بود. در عین حال بسیار متکی به خود و پایبند به مذهب بود و همیشه دیگران به خصوص اعضای خانواده را به نماز، روزه، مذهب و دین راهنمایی و ارشاد می کرد.
مادرش می گوید: " هیچگاه پشت سر دیگران حرف نمی زد. مظلوم، آرام، ساکت و برای ما احترام قایل بود و هیچگاه تندی نمی کرد."
بعد از پایان تحصیلات در دانشگاه افسری، ازدواج کرد و ثمره این ازدواج سه دختر می باشد. که هر سه دختر پزشک می باشند و در رشته های داخلی، دندانسازی و دارو سازی در تهران مشغول خدمت می باشند.
دارای اخلاقی مذهبی و بسیار پایبند به دین اسلام و از طرفداران ثابت قدم امام بود.
مادرش می گوید: " در اتاق خود قاب عکسی از امام داشت. صبح ها وقتی از خواب بیدار می شد، به عکس امام نگاه می کرد و می گفت: من وقتی به عکس امام نگاه می کنم آن روز برایم خیر به همراه دارد."
در زمان انقلاب ایشان در پلیس راه جاجرود آبعلی خدمت می کرد و همکاری نزدیک با برادران کمیته تهران پارس داشت و با ایت ا... کنی در تماس بود.
در سال 1360 همراه برادر بزرگتر، سرهنگ مصطفی الهی- که هر دو افسر پلیس راه بودند- تصادف کرد و برادرش فوت نمود و ایشان از ناحیه چشم راست و دست چپ دچار شکستگی و مجروحیت شد، مدتی در بیمارستان 520 ارتش کرمانشاه بستری بود و همین امر باعث ملاقات ایشان با آقای هاشمی رفسنجانی گردید که از خاطرات به یاد ماندنی ایشان است.
بعد از تصادف از پلیس راه به هنگ ژاندارمری کرمانشاه ( رکن 2 ) انتقال یافت و پس از آن مسئول ناحیه سروآباد مریوان شد و در پاکسازی منطقه مریوان از وجود ضد انقلاب بسیار تلاش کرد.
زمانی که فرمانده پاسگاه مریوان بود، از چند شبی که با حجت الاسلام آقای قرائتی بود با شادی و نیکویی یاد می کرد.
به توصیه فرمانده ناحیه سنندج، سرتیپ بهرامپور، داوطلبانه عازم بانه شدتا در پاکسازی آنجا شرکت کند، زیرا معتقد بود که بانه آلوده ی ضد انقلابی ها است. زمانی که به بانه انتقال یافت، ضمن تماس تلفنی گوشزد می کرد که مادرش نفهمد که داوطلب بانه شده است. هر بار که می گفتند:" مواظب خودت باش." در جواب می فرمود: " مگر گلوله ضد انقلاب هم بر کسی کار گر است. گلوله ضد انقلاب پنه ای است.
شهادت برای ما عزت و شرف است و ما به این شهادت ها افتخار می کنیم.
او انسانی با صفا، مخلص، مظلوم، شجاع و صبور بود و در راه اسلام و انقلاب از هیچ تلاشی دریغ نمی کرد. هیچ تهدیدی او را از مسیر درست منحرف نکرد و پس از انقلاب هم به اهداف و اعتقادات دینی و انقلابی خود پافشاری داشت.بسیار مؤمن بود. وقتی از جبهه برمی گشت، ابتدا به دیدار مادر و سپس به منزلش می رفت.
سرانجام در تاریخ 29 خردادماه 1363 بر اثر اصابت گلوله از ناحیه پشت به قلب دردرگیری با ضد انقلاب به شهادت رسید در حالی که مرخصی20 روزه اش و حکم درجه سرهنگ تمامی در جیبش بود و مدت سه هفته از تاریخ آن گذشته بود در حالی که هنوز آن رادر روی لباس نظامی نصب نکرده بود، آخرین سمت ایشان فرمانده هنگ بانه بود.
شهید به بستگان خود چنین می گفت:" بدون شک زمانی که خبر شهادت مرا بشنوید، ناراحت خواهید شد. پس بدانید که اصلا" برایم مهم نیست که بر من گریه نکنید، بلکه شهیدان در راه خدا هیچ وقت نمرده اند بلکه زنده هستند.
سلام بر امام مهدی ( عج )، سلام بر تو ای صاحب عصر زمان، سلام بر تو ای شریک قرآن.
پیکر مطهر غلامعلی الهی را در گلزار شهدای کرمانشاه به خاک سپرده اند.
انتهای پیام
مادرش نقل می کند: " وقتی برای خداحافظی به حرم حضرت علی ( ع ) رفته بودیم، متوجه شدم که طفل چند روزه ام دستش را محکم به ضریح حضرت گرفته است و ازآن جدا نمی شود و پس از آن نامش را غلامعلی گذاشتم."
از همان دوران کودکی همراه دیگر اعضا خانواده برای نمازهای ظهر و شب به مسجد محل ( حاج ابو تراب آل آقا ) می رفت و در نماز جماعت تحصیلات ابتدایی را تا گرفتن دیپلم در کرمانشاه گذراند. پس از گرفتن دیپلم در آزمون افسری شرکت کرد و وارد خدمت نظام شد.
نماز و روزه اش هیچگاه ترک نشد. در زمان طاغوت در دانشکده افسری مخفیانه و گاهی بدون سحری تمام روزه های خود را می گرفت و در تمرینات نظامی نیز شرکت می کرد.
خودش می گفت: " کفش هایم را شب ها در می آوردم و آرام راه می رفتم تا کسی بیدار نشود و غذاهایی که برای شام می دادند، برای سحر نگه می داشتم."
غلامعلی به ورزش علاقه داشت و باستانی کار بود. در عین حال بسیار متکی به خود و پایبند به مذهب بود و همیشه دیگران به خصوص اعضای خانواده را به نماز، روزه، مذهب و دین راهنمایی و ارشاد می کرد.
مادرش می گوید: " هیچگاه پشت سر دیگران حرف نمی زد. مظلوم، آرام، ساکت و برای ما احترام قایل بود و هیچگاه تندی نمی کرد."
بعد از پایان تحصیلات در دانشگاه افسری، ازدواج کرد و ثمره این ازدواج سه دختر می باشد. که هر سه دختر پزشک می باشند و در رشته های داخلی، دندانسازی و دارو سازی در تهران مشغول خدمت می باشند.
دارای اخلاقی مذهبی و بسیار پایبند به دین اسلام و از طرفداران ثابت قدم امام بود.
مادرش می گوید: " در اتاق خود قاب عکسی از امام داشت. صبح ها وقتی از خواب بیدار می شد، به عکس امام نگاه می کرد و می گفت: من وقتی به عکس امام نگاه می کنم آن روز برایم خیر به همراه دارد."
در زمان انقلاب ایشان در پلیس راه جاجرود آبعلی خدمت می کرد و همکاری نزدیک با برادران کمیته تهران پارس داشت و با ایت ا... کنی در تماس بود.
در سال 1360 همراه برادر بزرگتر، سرهنگ مصطفی الهی- که هر دو افسر پلیس راه بودند- تصادف کرد و برادرش فوت نمود و ایشان از ناحیه چشم راست و دست چپ دچار شکستگی و مجروحیت شد، مدتی در بیمارستان 520 ارتش کرمانشاه بستری بود و همین امر باعث ملاقات ایشان با آقای هاشمی رفسنجانی گردید که از خاطرات به یاد ماندنی ایشان است.
بعد از تصادف از پلیس راه به هنگ ژاندارمری کرمانشاه ( رکن 2 ) انتقال یافت و پس از آن مسئول ناحیه سروآباد مریوان شد و در پاکسازی منطقه مریوان از وجود ضد انقلاب بسیار تلاش کرد.
زمانی که فرمانده پاسگاه مریوان بود، از چند شبی که با حجت الاسلام آقای قرائتی بود با شادی و نیکویی یاد می کرد.
به توصیه فرمانده ناحیه سنندج، سرتیپ بهرامپور، داوطلبانه عازم بانه شدتا در پاکسازی آنجا شرکت کند، زیرا معتقد بود که بانه آلوده ی ضد انقلابی ها است. زمانی که به بانه انتقال یافت، ضمن تماس تلفنی گوشزد می کرد که مادرش نفهمد که داوطلب بانه شده است. هر بار که می گفتند:" مواظب خودت باش." در جواب می فرمود: " مگر گلوله ضد انقلاب هم بر کسی کار گر است. گلوله ضد انقلاب پنه ای است.
شهادت برای ما عزت و شرف است و ما به این شهادت ها افتخار می کنیم.
او انسانی با صفا، مخلص، مظلوم، شجاع و صبور بود و در راه اسلام و انقلاب از هیچ تلاشی دریغ نمی کرد. هیچ تهدیدی او را از مسیر درست منحرف نکرد و پس از انقلاب هم به اهداف و اعتقادات دینی و انقلابی خود پافشاری داشت.بسیار مؤمن بود. وقتی از جبهه برمی گشت، ابتدا به دیدار مادر و سپس به منزلش می رفت.
سرانجام در تاریخ 29 خردادماه 1363 بر اثر اصابت گلوله از ناحیه پشت به قلب دردرگیری با ضد انقلاب به شهادت رسید در حالی که مرخصی20 روزه اش و حکم درجه سرهنگ تمامی در جیبش بود و مدت سه هفته از تاریخ آن گذشته بود در حالی که هنوز آن رادر روی لباس نظامی نصب نکرده بود، آخرین سمت ایشان فرمانده هنگ بانه بود.
شهید به بستگان خود چنین می گفت:" بدون شک زمانی که خبر شهادت مرا بشنوید، ناراحت خواهید شد. پس بدانید که اصلا" برایم مهم نیست که بر من گریه نکنید، بلکه شهیدان در راه خدا هیچ وقت نمرده اند بلکه زنده هستند.
سلام بر امام مهدی ( عج )، سلام بر تو ای صاحب عصر زمان، سلام بر تو ای شریک قرآن.
پیکر مطهر غلامعلی الهی را در گلزار شهدای کرمانشاه به خاک سپرده اند.
انتهای پیام
نظر شما
