انار ماه
سه‌شنبه, ۱۰ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۴۹
انار ماه وقتی میرسد ناگاه می افتد / و هر سو در بیابان دانه ای از ماه می افتد / دریدند آنقدر این تیرها قرآن جسمت را / که با هر ضربه ای یک لفظ بسم الله میافتد
انار ماه وقتی میرسد ناگاه میافتد
و هر سو در بیابان دانه ای از ماه میافتد
دریدند آنقدر این تیرها قرآن جسمت را
که با هر ضربه ای یک لفظ بسم الله می افتد
چه قدر ای گنبد نستوه خون آلود ویرانی
یقین دارم ستونهای تو با یک آه میافتد
به قدری عاشقی گویی که هر تکبیر خونینت
پرستو میشود تا آسمانها راه میافتد
بنازم چون تو شیری بی محابا را که در میدان
هنوز از نعره هایت وحشتی جانکاه میفتد
رسید آن لحظۀ سیرابی ات از شهد اعطینا
به کامت عاقبت آن جرعۀ دلخواه میافتد
و فردا خون جاری از لبانت سبز خواهد کرد
تفنگی را که بر شن های قربانگاه میافتد
...
انار من که عاشق کرده ای این تیرها را هم
به زودی بر سر جسمت چه خونی راه میافتد
سروده ای از طاهره رستمی
منبع: چشمه آیینه، گزیده شعر کنگره ایثار / به کوشش داریوش ذوالفقاری، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران، انتشارات مهر تابان 1395.
نظر شما
