زندگی نامه شهيد غلامرضا حكمتي در سالروز شهادت؛
بدانيد که ما در راه هدفي بزرگ و شريف قدم نهاديم که شايد خيلي ها قادر به فهم و درک آن نباشند.


نوید شاهد فارس :
شهيد غلامرضا حكمتي در چهارم مهر 1341 در مشهد مقدس ديده به جهان گشود . چون پدرش در ارتش خدمت مي‌نمودند به شيراز آمدند . وی از همان اوان کودکی علاقه خاصی به قرآن و فراگیری قوانین و فرائض دینی اسلام داشت. از این رو مدتي اقامه گوي مسجد شد.
بعد از تحصیلات مقدماتی در دوره ابتدایی و راهنمایی وارد دبیرستان شد. در این زمان فعاليتهاي خود را عليه رژيم  با پخش اعلاميه‌هاي امام خميني(ره) آغاز کرد و پس از چندی در تظاهرات شركت کرد.

در مدرسه به علت مخالفت و توهين به حكومت شاهنشاهي او را اخراج كردند. و به این دلیل دیگر نتوانست ادامه تحصیل بدهد.
 با شروع جنگ تحميلي به عضويت بسيج درآمد و هفت بار عازم جبهه شد در عمليات فتح المبين بيت المقدس  ثامن الائمه محرم والفجر يك دو و سه و چهار شركت كرد كه چند بار از ناحيه دست و پا و كمر مجروح گرديد و در آخرين بار نيز شنوايي گوش راست خود را از دست داد .

وی در آخرین نامه اش این گونه هدف خود را برای خانواده بازگو می کند:

با درود به رهبر عزيز و رهبر عاليقدر امام خميني نامه ام را آغاز مي کنم با نام خدا و وليش.
 پدر و مادر هم اکنون که اين نامه را مي نويسم در آماده باش کامل هستيم و همگي آماده براي پيشروي به سوي کربلا فقط منتظر فرمان رهبريم تا کار را يکسره کنيم ما الان در جاي سابقمان در واحد اطلاعات عمليات هستيم در جنوب. قرض از نوشتن از نامه اين بود که اول خبر سلامتي خويش را به شما برسانم و در ثاني به شما بگويم فعلاً منتظر ما نباشيد
 در ضمن اگر هم ديگر نتوانستم نامه اي به شما بدهم و يا اين که ديگر توفيق ديدار با شما را نداشتم اين بنده حقير را حلال کنيد ناراحت ما نباشيد اگر به افتخار و سعادت بر نگشتن رسيديم تنها حرف و سفارشم اين است که فقط بدانيد که ما در راه هدفي بزرگ و شريف قدم نهاديم که شايد خيلي ها قادر به فهم و درک آن نباشند اميدوارم که اگر سعادت اين را پيدا کرديد که به عنوان خانواده شهيدي باشيد بتوانيد مسئوليتي که به دوش شماست بر عهده بگيريد و همپاي رهبر انقلاب به ياريش بشتابيد.
از دور دست شما را مي بوسم غلامرضا حکمتي


و در وصیت نامه اش می نویسد:
اين راهى است كه هدف و آرمان والاى مامى باشد راهى كه سرافرازى و عزت را درگروى خودش دارد . اميدوارم خداوند اين امانت را كه خودم هستم هرجور كه به رضايش باشد ازمن بگيرد تابتوانم اين هديه ناقابل كه همان جسم وجانمان است بعنوان هديه اى ناقابل براى به اهتزاز درآوردن پرچم حق درتمامى بلاد جهان به اسلام ادا كنيم .

و درپایان وصیت نامه با سلام به امام حسین متن را به پایان می رساند و چه زیبا که در آخرین لحظات عمرش هم با ذکر یا حسین شربت شهادت را می نوشد.


شامگاه 21 خرداد ماه 1363
ترکشی به سینه و پاهایش اصابت کرد و پیکر پاکش نقش روی زمین شد همرزمان به بالینش آمدند همه تحت تاثیر کلمات غلامرضا بودند او با ذکر یاحسین یاحسین که بر روی لبانش جاری بود چشمانش را بست و به دیدار معبود شتافت . روحش شاد
انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس
برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده