فرماندهي عمليات هوانيروز در جنوب
سه‌شنبه, ۰۹ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۵۴
شهيد وطن‌پور چند گروه پشتيباني از گروه‌هاي پيشرو مسجدسليمان، کرمانشاه و اصهفان را به اهواز برد و يک واحد عملياتي و رزمي را سازماندهي کرد و فرماندهي عمليات‌هاي جنوب را برعهده گرفت.
شهيد وطن‌پور در دورة کوتاه حضورش در منطقه، در 9 روز ابتداي جنگ، تاکتيک عملياتي خود را بر سه پايه استوار کرد:
1ـ عمليات شناسايي
او در اولين اقدام، پروازهاي شناسايي را فعال کرد. اين پروازها در گسترش و استقرار نيروهاي ايراني، نقش عمده و به‌سزايي داشتند و همين استقرارهاي اصولي و به موقع، گرچه از نظر کمي و استعداد، قابل مقايسه با نيروهاي ارتش عراق نبود، اما در متوقف کردن پيشروي دشمن، اولين عامل تأثيرگذار بود. امير سرتيپ دوم بازنشسته «تراب ذاکري»به‌عنوان افسر اطلاعاتي، اولين عمليات شناسايي خود را با پروازهاي شهيد وطن‌پور انجام داد و از اين طريق به اطلاعات ارزشمند و مفيدي دست يافت. وي سه مأموريت مهم و ممتاز را از جنبة اطلاعاتي با شهيد وطن‌پور انجام داده است. به گفتة اميرذاکري، در يکي از اين شناسايي‌ها، وقتي چشم شهيد وطن‌پور به حضور نيروهاي عراقي در خاک کشورمان افتاد، اشک از چشمانش سرازير شد.
سرهنگ خلبان بازنشسته «محمود ضرابي» همرزم ديگر شهيد مي‌گويد: «اولين پرواز شناسايي در منطقه عملياتي اهواز توسط من و شهيد وطن‌پور، به‌وسيله بالگرد کبري انجام گرفت. در پادگان لشکر 92 زرهي اهواز، اتاقي به نام اتاق جنگ وجود داشت که در آن اتاق، سرهنگ غلامرضا قاسميو تعدادي از افسران ديگر حضور داشتند. نقشه‌اي در اين اتاق وجود داشت که گسترش و استقرار نيروهاي عراقي در آن ترسيم شده بود. شناسايي دقيق آخرين تحرکات و تحولات نيروها، توسط مأموريت‌هاي شناسايي شهيد وطن‌پور، که خود نيز در اين عمليات‌ها حضور داشت، انجام مي‌شد. من مسئول عمليات بودم و شهيد وطن‌پور فرماندهي گروه را برعهده داشت.
2ـ يک پرواز با هدف
در دومين مرحله، شهيد وطن‌پور ضمن هدف قرار دادن يگان‌هاي زرهي دشمن، واحدهاي در حال پيشروي و همچنين تجهيزات و سنگرهاي تجمعي آنان و آخرين تحولات و استقرار نيروهاي عراقي را نيز شناسايي مي‌کرد. او به همة خلبانان پايگاه هوانيروز چنين مأموريتي را داده بود.
3ـ زمينگير کردن کامل ماشين جنگي دشمن
در اين مرحله بود که اغلب مأموريت‌ها براي انهدام تجهيزات و نيروهاي عراق انجام گرفت بدون ترديد شهيد وطن‌پور و ساير خلبانان شجاع مستقر در پايگاه هوانيروز، با هر پرواز، چندين تانک دشمن را منهدم کرده، آنها را به آتش مي‌کشيدند. تأثير اين عمليات‌هاي شجاعانه که در هر روز در چند مرحله انجام مي‌گرفت، به‌‌قدري بود که گاهي نيروهاي عراقي را از طراحي عمليات و پيشروز منصرف مي‌کرد و آنان را در پيشروي‌هاي گسترده‌اي که به قصد اشعال اهواز از محورهاي مختلف صورت مي‌گرفت، ناکام مي‌گذاشت.
***
سه روز پس از آغاز جنگ تحميلي، به ابتکار شهيد بزرگوار سيد موسي نامجوي در سوم مهرماه سال 1359، دانشجويان دانشکدة افسري به منطقه خوزستان اعزام شدند و در دسته‌ها و گروه‌هاي متعدد در نقاط مختلف منطقة عملياتي تقسيم شدند و به صورت گشتي‌هاي شناسايي و يا رزمي به نيروهاي عراق يورش مي‌بردند و با انهدام تانک‌ها و وارد کردن تلفات و خسارات به دشمن، در دل دشمن دلهره و ناامني ايجاد مي‌کردند.
در هشتمين روز مهرماه، دسته‌اي از اين دانشجويان که به‌وسيلة يک بالگرد ترابري و با خلباني شهيد وطن‌پور به منطقه سوسنگرد و دهلاويه اعزام شده بودند، پس از چند کيلومتر راهپيمايي به سمت مواضع دشمن و هم‌زمان با تاريکي شب، ارتباط آنان با قرارگاه فرماندهي قطع شد. صبح روز بعد، شهيد وطن‌پور به اتفاق سرگرد ذاکري، افسر اطلاعات لشکر 92 اهواز، يک مأموريت شناسايي در حوالي رود کرخه انجام دادند.
پس از آن شهيد وطن‌پور در عمليات نظامي، چند دستگاه از تانک‌هاي دشمن را منهدم کرد و در سومين مأموريت براي شناسايي وضعيت دانشجويان اعزامي به منطقة سوسنگرد، که خودش آنان را روز قبل به منطقه آورده بود و وضعيت نامعلومي داشتند، داوطلبانه اقدام به مأموريت شناسايي مي‌کند که در حين انجام همين مأموريت، مورد هدف گلولة دشمن قرار گرفت و هدايت بالگرد از دستش خارج شد. بالگرد وي هنگامي که از روي کابل‌هاي برق فشار قوي در حال عبور بود، به کابل برخورد کرد و با سر به زمين برخورد کرد. بالگرد منفجر شد و در شعله‌هاي آتش سوخت.
متأسفانه وطن‌پور به‌دليل مجروح شدن و قفل شدن در بالگرد، موفق به خروج از اتاقک بالگرد نشد و مظلومانه در آتش سوخت و روح بي‌قرارش در جوار قرب الهي آرام گرفت.
اگرچه مدت زمان حضور وطن‌پور در جبهه کوتاه بود، اما در طول همين چندروز، نبردي بي‌امان و شجاعانه را با دشمن متجاوز انجام داد و حضوري مؤثر را در زمينگير کردن ماشين جنگي دشمن بعثي به نمايش گذاشت و مؤثرتر از اين حضور، تأثيرگذاري روشن و منش شهيد وطن‌پور در روحية رزمي و شهامت رويارويي با دشمن بود که با گذشت سي سال از اين حضور، هنوز هم تربيت‌شدگان و شاگردانش با تمام توان، ضمن تلاش در جهت خودکفايي نظامي، با روحية مضاعف آمادة دفاع از اين آب وخاک هستند.
بي‌قرار. صفحه 22
نظر شما
