خط و نشانی که شهید دهقان برای پدر کشید

نوید شاهد البرز: راوی خاطره پدری است که پسر را تقدیم این آب و خاک کرده است. پسری را که تمام سالهای کودکی او را بخاطر می آورد که چگونه درس خوانده و با افتخار وارد دانشگاه شده است و شغل شریفی را برگزیده است. کدام پدریست که آرزوی دامادی پسرش را نداشته باشد.

اما پسر در رویای به حق رسیدن و جان فدای معبود آسمانی کردن است و خبر از عشقی دیگر با رنگ وبویی دیگر به پدر می دهد.

اوایل سال 1357 بود و "شهید اصغردهقان نیری" بیست سال داشت. یک روز من به او گفتم : پسر جان من آرزوی دامادی تو را دارم، هر پدری آرزوی دامادی پسرش را دارد، حالا که دیپلم گرفتی، بگذار تا تو را داماد کنم.

با تبسمی رو به من کرد و گفت: پدر جان زمان دامادی من هنوز فرا نرسیده است.

من سعی کردم او را قانع کنم که بپذیرد و داماد شود. وقتی اصرار زیاد من را دید؛ رو به من کرد و گفت: پدر جان نمی خواهم این حرف را به شما بزنم ناراحت نشوید. من گفتم هر حرفی که باشد هرگز ناراحت نمی شوم .

گفت : پدر جان من در بیست وچهار سالگی از دنیا می روم

گفتم: پسرم! ، چطور شما از زمان مرگ خود آگاهی و این حرف را می زنی ؟! در پاسخ گفت: حالا مي بيني، پدر اگر برايت ثابت نشد. اين خط و اين نشان .

بیست روز مانده بود كه به سن بیست و پنج سالگي برسند، خبر آوردند كه علي اصغر در جبهه زخمي شده است كه من متوجه شدم؛ طبق گفته هاي قبلي شهيد ايشان به شهادت رسيده‌اند. ياد حرفهايش افتادم و مقايسه كردم با زمان امام حسين (ع) زماني كه امام علي اصغر به مبارزه مي رفتند. امام حسين (ع) گفت: "اناالله و انااليه راجعون" من هم در همان حال با چشمان گريان، همان آيه را تكرار كردم و متوجه به شهادت رسيدن ايشان شدم .

خواب پدر قبل از شهادت شهید:

شبي كه شهيد در عمليات شركت كرده بودند در عالمي كه نه خواب ونه بيدار بودم؛ ديدم سه نفر سبزپوش كنار من رسيدند؛ يكي سمت چپ و يكي راست و يكي پائين پايم ايستاده اند، اتاق كه روشن نبود، روشن شد كه از خوف وترس پتو را روي سرم كشيدم، بعداز دو دقيقه ديدم كه از هيچ کسی خبري نيست، بعد از هشت روز خبر شهادت علي اصغر را برايم آوردند.