پناهگاه بی پناه
بیست و ششم اسفند سال 66 در پناهگاه پارک شیرین كرمانشاه مورد اصابت موشك قرار گرفت و بیش از 300 تن در این پناهگاه شهید و زخمی شدند. بیشتر شهدا و زخمی‌ها را زنان و كودكانی تشكیل می‌دادند كه به خاطر در امان ماندن از بمباران های رژیم بعث عراق به این مكان پناه می‌بردند؛ غافل از اینكه موشك دقیقا از هواكش پناهگاه وارد و باعث ویرانی و آتش سوزی شد.
ماجرای پناهگاه از زبان 33 تَن روایت میشود و هركدام تلاش كرده‌اند كه با یادآوری آن حادثه تلخ به شرح ماجرا بپردازند. بسیار قصه ها در دل این كتاب هست كه در جای خود شنیدنی و گاه باورنكردنی است.
مهناز فتاحی، نویسنده كتاب، در این اثر سعی كرده روایت بمباران این پناهگاه را از نگاه مردم شهر و از زبان امدادگران هلال احمر، نیروهای آتش نشانی، بسیجیان، نیروهای انتظامی، پرستاران، خبرنگاران، كسبه، مردم محله، زخمی ها و خانواده شهدا و ... روایت كند.
«پناهگاه بی‌پناه» از سه بخش تشكیل شده است: بخش نخست نگاهی به شرح ماجرا به صورت پژوهشی دارد، در بخش دوم خاطرات بازماندگان بمباران پناهگاه بی پناه می‌آید و در بخش سوم مستندات و تصاویر در معرض دید قرار گرفته است.
