شهیدی که در شب شهادت حضرت زهرا (س) با رمز «یا زهرا» به ديدار معشوقش شتافت +دستخط

بارالها! پروردگارا! اين هديه ی ناقابل ما پيروان حضرت محمد(ص) و فرزندانش امام خمينى را بپذير. ما را از سربازان ولى عصر (عج) قرار بده و آرزوى ما را كه همان نعمت پر لطفت يعنى شهادت است برآورده ساز و اين بنده حقيرت را جزء غلامان سرور شهيدان حسين ابن على (ع) قرار بده به اميد خدا و با يارى از او وصيت نامه خود را آغاز مى كنم و هيچگونه وحشت و نگرانى در وجودم احساس نمى كنم بلكه خيلى خوشحالم كه اين آگاهى را دريافتم كه مجرى فرمان امام عزيز خود باشم و با رضايت كامل در راه اجرا شدن اين فرمان كه رفتن به جبهه واجب كفايى است ميكوشم. من مرگ در اين راه را كه راه انبياء و اوليا است بر وجود خودم از عسل گواراتر ميدانم چون اطاعت از امام عزيز است و اين وظيفه هر مسلمان است و هم اكنون كه اين وصيت نامه را مى نويسم شهادت را در وجود خودم احساس مى كنم و بر اين احساس افتخار مى كنم...

ممكن است كه وقتى شما وصيت نامه مرا مى خوانيد زنده نباشم ولى از شما تقاضا دارم كه به حرفهايم گوش دهيد:

از امام امت اين سنگر ولايت فقيه كه ريشه در متن اسلام دارد تا آخرين قطره خونتان دفاع كنيد و حرف هاى او را كه سخنان پيغمبران و امامان است يك به يك اجرا كنيد و نگذاريد كه خداى ناكرده قلبش از شما ناراضى شود، چون اين امام عزيز چشمش اول به خدا و بعد به شما امت شهيد پرور است كه اسلام و قرآن را حفظ كند تا آسيبى به آنها نرسد.

پدر و مادر عزيز! من نتوانستم زحمتهاى شما را جبران كنم. اى مادر عزيز كه براى بزرگ شدن من دردسرها كشيدى تا از جوانى من در پيرى خودت استفاده كنى و تو اى پدر گرامى كه با آن دستهاى پينه بسته‌ات زحمتهاى بسيارى كشيدى تا حاصل عمرت در پيرى استفاده كنى ولى پدر و مادر عزيز اسلام از همه اينها واجب تر است همان اسلامى كه سر امام حسين(ع) در راه جاويد نگه داشتن آن از تنش جدا شد و من هم از اين ناراحتم كه نتوانستم در موقعى كه مى خواستم به جبهه بيايم از شما خداحافظى كنم ولى اميدوارم كه خدا از دست من و شما راضى باشد و بقول شهيد همت كه مي گفت كربلا رفتن خون مى خواهد و اين خون بايد از تن من و ديگران برود تا راه كربلا باز شود و بعد از آن در قدس عزيز به امامت امام عزيز نماز جماعت بخوانيد واز خدا بخواهيد كه فتنه از روى زمين برداشته شود.