فرازی از وصیتنامه شهید دانشجو رضا نارمی
اينجانب رضا نارمى، بر حسب اساس مسئوليتى دينى و وطنى خود فى سبيل الله در اين راه گام برداشته و اميدوارم كه بتوانم با قدرت ايمان كه خداوند بزرگوار نصيب من كرده است از جلوى راه قرآن و اسلام خارى بردارم نه اينكه خارى در راه اسلام باشم. آرزوى بزرگ من اين است كه خداوند مرا همچنانكه در آيات آمده است : ان تنصروا الله ينصركم و يثبت اقدامكم ، هر كس خدا را كمك و يارى كند خداوند او را يارى و قدمهايش را استوار خواهد كرد، يارى دهد تا آنجا كه بتوانيم مبارزه كرد و دشمن را نابود كنيم.
زمانى كه شهادت در راه حق نصيب من شد اين خون ناقابل خود را در راه اسلام و ايران ريخته و اين خونها پيروزى را براى اسلام به دنبال داشته باشد. راستى مبادا فكر كنيد كه پناه بردن به شهادت فرار از زندگى است، ما مى‌ميريم تا به زجر ديدگان جامعه فردا بگوئيم كه زندگى در رفتن است و از همكلاسيهايم مى‌خواهم كه تا آنجا كه در توان قدرت دارند براى اسلام تبليغ كنند تا اينكه ملت محروم دنيا در زير سايه پرچم توحيد اسلام به سادگى زندگى كنند.
مادرم، اگرچه جبران زحماتت برايم محال است ولى به خواست خدا در سايه اسلام در جبهه حق عليه باطل با شعار لا اله الا الله و محمدا رسول الله شهادت مى‌دهم، باشد كه شهادت من در سينه تو نشانه‌اى از قدردانى و تشكر از توست.
خدايا ! نا اميد نيستم ولى آيا كشته شدن را مى‌توان شهادت ناميد. من در خود به هيچ وجه لياقت شهادت نمى‌بينم ولى مى‌دانم كه تو توبه پذير هستى.
و ان الله يحب التوابينگناهان مرا ببخش و توبه مرا به درگاه خودت بپذير
. والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
