زندگي نامه برادر شهيد عبدالكريم رئيسي فرزند عباس
بسم الله الرحمن الرحيم
(ما من فطره احب الي الله من قطره دم في سبيل الله) رسول اكرم (ص).
قطره اي در نزد خدا از قطره خوني كه در راه خدا ريخته شود بهتر نيست.
زندگي نامه برادر شهيد عبدالكريم رئيسي فرزند عباس
شهيد رئيسي در سال 1332 در خانواده اي متوسط و با ايمان در روستاي نافچ از توابع شهرستان شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری ديده به جهان گشود 7 ساله بود كه راهي دبستان شد از همان اوان كودكي چهره اي بشاش و سيرت انقلابيش نشانگر آينده اي درخشان و تابناك را داشت و شركت وي در مجالس عزاداري حسين (ع) و صفوف فشرده نماز جماعت روستا نشانگر علاقه وي به اسلام و مسلمين و ائمه طاهرين بودند. بعد از اینکه دوران تحصیلات را با موفقیت پشت سر گذاشت، در سال 1345 موفق به اخذ ديپلم گرديد. بايد متذكر شويم كه شهيد همزمان با تحصيل از هر فرصتي استفاده مي كرد تا در امور كشاورزي بتواند به پدرش كمك كند. بعد از اخذ ديپلم در همان سال به خدمت اعزام شد و پس از اتمام دوره آموزشي با اخذ درجه گروهبان سومي سپاه ترويج به اصفهان انتقال گرديد و با گرفتن حكمي به عنوان سپاه ترويج آباداني به روستاي دارافشان اصفهان انتقال گرديد. شهيد در اين مدت از هر فرصتي براي تبليغ اسلام و فعاليتهاي معنوي و شناخت مردم نسبت به زندگي ائمه طاهرين استفاده مي كرد . و اما از نظر آباداني روستا با پشتكار متكي به الله توانست براي محرومان آن سامان آب و برق فراهم نمايد . بعد از سربازي در سال 1357 بنا بر سنت پیامبر بزرگ اسلام اقدام به ازدواج کردکه حاصل اين ازدواج يك دختر بنام مرضيه مي باشد . ولي طولي نكشيد زندگي شيرينشان به تلخي گراييد و همسرش به علت ناراحتي قلبي دار فاني را وداع گفت و شهيد در غم بزرگي فرو رفت. با اينكه روحي سرشار از عشق به خدا و پيروي كردن از دستورات پيامبران داشت بعداز مدت يك سال که دختر خردسال بي مادرش را نگهداري می کرد ، زندگی برای وی بسیار سخت شده بود که بنا بر توصیه بزرگتران فامیل و بر حسب وظيفه شرعي كه بر دوش خود احساس مي كرد دختر مذهبي را به عنوان همسر دوم انتخاب كرد كه حاصل زندگي مشترک با همسر دوم عبدالکریم يك پسر بود. اما از نظر فعاليتهاي انقلاب شهيد رئيسي از اولين كساني بود كه در زمان انقلاب اسلامي مردم قهرمان ايران تظاهرات ضد شاه را درزادگاه خود به راه می انداخت و هميشه در اينگونه موارد پيشقدم بود و ديگران را نيز به اين كار تشويق مي كرد. با همين عقيده و افكار بود كه در همان سال 57 به استخدام اداره ثبت و احوال استان در آمد و ماموریت یافت به مدت 6 ماه با جديت فراوان همراه با فعاليتهاي مذهبي انقلابي خود در بروجن انجام وظيفه نماید . توانایی و پشتکار و تلاش شهید در این مدت باعث شد که به سمت سر پرست ثبت احوال شهركرد انتصاب شود . در اين مدت به علت احساس مسئوليت در برابر امام و امت و خدا و روزها در وقت اداري زودتر از همه سركار حاضر مي شد. اما بعد از اتمام كار اداري در پايگاه بسيج حاضر مي شد و به نونهالان و پيروان امام عزيز و ياوران روح الله و انقلاب آموزش اسلحه مي داد. بعد از آن در مجتمع انجمن اسلامي ها حاضر مي شد و به فعاليتهاي مذهبي و انقلابي خود كه همان نشر اسلام عزيز بود مي پرداخت. در سال 61 چون سربازان ترخيصي 56 دوباره به خدمت فراخوانده شدند ، 6 ماه دوران احتياط را در سومار گذراند. اما همانگونه که دین اسلام در هر زمان و شرایط تاکید بر علم آموزی دارد ایشان نیز معتقد بود كه يك فرد مسلمان بايد همه كارها را ياد بگيرد و با همين اعتقاد موفق به اخذ ديپلم در رشته ماشين نويسي شد . وبعد از پشت سر گذاشتن دوره احتیاط دوباره با حفظ همان سمت به اداره بازگشت . و اما از آن به بعد سه بار داوطلبانه عازم جبهه های نور علیه ظلمت شد كه در مرتبه چهارم پس از 40 روز ستيز بي امان با دشمن كافر بعثي در منطقه جزایر مجنون در تاريخ 62/12/19 بر اثر اصابت بمب شيميايي مجروح و در تاريخ 12/29/ 1362 به شهادت رسيد و در صف ياران امام حسين (ع) قرار گرفت و بدين وسيله به آرزوي ديرينه خود رسيد. پیکر پاک و مطهر این شهید پس از انتقال به شهرکرد و تشییع با شکوهی که صورت گرفت در زادگاهش آرام گرفت . روحش شاد و يادش گرامي.
