قسمتی از وصیتنامه شهید جعفرحاجی بابایی در سالروز شهادت وی
شهیدجعفرحاجی بابایی درتاریخ 3/1/1344 درورامین دیده به جهان گشود ودر تاریخ 25/8/1361 جام شهادت را نوشید.
وی قبل از شهادتش وصیت
نامه خودرا اینطور می نویسد:
بسم
الله الرحمن الرحیم
اَلّلهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ اَن تَجعَلَ
وَفاتی قَتلاً فی سَبیلِکَ
پدر
ومادرعزیزم می دانم که اگر من کشته شوم برای شما دردناک است ولی چه میشود کرد دین
خدا درخطر است ودرضمن من هم که مال خدا هستم پس مرا حلال کنید.
مادرجان حلال
کن تا چون پرنده ای آزاد در آسمان آرزوهایم پرواز کنم اگر من در بیابانهای غرب
کشته شدم مرا غسل ندهید چون ننگ است برای کسی که معلمش حسین (ع) را غسل نداده اند
خودش را غسل بدهند.
پس کفن
نپوشانید چون حسین(ع) را کفن نپوشانیدند،بر مزارم گل نریزید زیرا چه انصاف است کسی
را که رهبرش حسین(ع) را درمیان نیزه وخنجر بیرون آوردند.
برمزارم گریه
نکنید واگر خواستید هم گریه کنید برای حسین(ع) گریه کنید.
خواهروبرادر
مسلمان بیدار باش وهوشیارکه فریب این ازخدا بی خبران رانخورید وبا چهره هزار چهره
شان شک وشبهه ای دردل تو ایجاد ننمایند که همواره بیداری البته روی سخن من با
افرادی است که درگوشه وکنار زمزمه ها سرمیدهند ومی گویند یا به امام زمان بیاید
وکارها را درست کند.
به
امید پیروزی مستضعفین بر مستکبران
خداحافظ
منبع:برگرفته از وصیت نامه شهید
