زندگینامه شهید غلامحسین استاد

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند : والاترین قتل ، کشته شدن شهیدان است .

(نهج الفصاحه، ص668 )

شهيد غلامحسين استاد به تاریخ 15/7/1348 در خانواده اي مذهبي و متدین ، ساکن  روستاي ديهوك از توابع شهرستان  طبس ديده به جهان گشود . هفده سال از زندگي اين عاشق پاكباز ، دوران  عمر پر برکت او بود که در راه عشق به خدا و ائمه اطهار(ع) و انقلاب سپری شد . غلامحسين در شش سالگي همراه با ساير هم سن و سالانش به مدرسه رفت و تحصيل را تا دوره راهنمايي ادامه داد . ولي بر اثر ضعف بنيه مالي خانواده ، مجبور به ترك تحصيل گرديد تا در كشاورزي و ساير امور زندگي ، كمك و ياور خانواده اش باشد . غلامحسين ، عاشق جبهه و جنگ بود و از اينكه مي ديد ، براي رفتن به جبهه مانع بزرگي چون مخالفت پدر بر سر راهش قرار گرفته ، طبع ناآرامش ، بي قرارتر مي شد . او هر شب در خواب نداي رفتن به جبهه را سر مي داد و از جبهه سخن مي گفت . اين مطلب را مادرشهید بعدها بازگو نمود و می گفت كه غلامحسين با خود در خواب سخن مي گوید كه آيا رواست ما سه برادر باشيم و هيچكدام در جبهه حضور نداشته باشيم؟ تا اينكه پدر و مادر را راضي كرد كه به جبهه برود و هر بار هم به پابوس آستان  مقدس رضوي (ع) نايل مي شد و دين و نذر خود را  ادا مي نمود . اين عاشق خستگي ناپذير و جسور در يكي از عملياتها به شدت مجروح گرديد ولي مجروحيت خود را  از خانواده خود پنهان نمود ، تا مبادا مانع رفتن مجدد او به جبهه شوند . سرانجام در عمليات كربلاي 5 در تاريخ 23/10/1365 به درجه رفيع شهادت نايل آمد .

يكي از همرزمان او در بيان خاطراتش مي گويد: غلامحسين در شب هاي عمليات با خدا راز و نياز مي كرد و اين جمله  ورد زبانش بود كه خدايا ! گناه من حقير چيست كه مرا نزد خود نمي خواني؟ شب آخر مقداري حنا به دست و پايش ماليد و حتي به دست و پاي دوستان خود هم حنا بست . و روز بعد زماني كه بر اثر اصابت تركش بر زمين افتاد اين جمله از او شنيده شد كه : حسين جان  از تو ممنونم كه مرا همچون قاسم ، قبول كردي . پيكر مطهر شهيد  پس از انتقال به شهرستان طبس و تشييع بر شانه هاي مردم در تاريخ 6/11/1365 در زادگاهش به خاك سپرده شد.

‹ روحش شاد و يادش گرامي باد ›

با پيروان مكتب خون خدا بگو :                    ثبت است بر جريدة عالم دوام خون

جان شهيد ، مشعل تابان قرن هاست                 بخشد قوام ، دين خدا را قوام خون