غریب مادر حسین

غریب مادر حسین . . .

15 سال بود که پیکر مطهر شهید احمدرضا مهرابیان در منطقه عملیاتی شلمچه باقی مانده بود و ازش خبری نبود . پانزده سال بیشتر نداشت که رفت جبهه تا او هم مثل خیلی از جوانان ، دین خود را نسبت به انقلاب و وطن ادا کند . پدر نداشت ، مادر پیری داشت که طی این مدت هر وقت صدای در را می شنید ، می گفت در را باز کنید احمدرضا اومد . چشمانش کم سو شده بود . بعد از این مدت توسط گروه تفحص سیره شهدا پیکر شهید شناسایی و خبر شهادتش را به بنیاد شهید استان چهارمحال و بختیاری اعلام کردند . بنیاد هم مامور بود که خانواده را از این امر مطلع نماید . تنها مقداری استخوان پوسیده از بدنش باقی مانده بود که برای خانواده آورده بودند . خبر شهادت توسط بنیاد شهید و تعدادی از معتمدین محل ( چلیچه ) به خانواده داده شد . ماموریت بسیار سختی بود که این خبر را به مادر پیرش بدهند . اما سخت تر از آن اینکه مادر می خواست جسد فرزند را ببیند ؛ هر کاری کردند و هر بهانه ایی آوردند که مادر را از این کار منصرف نمایند ، موثر واقع نشد . در همسایگی آنها زندگی می کردیم و هر روز صبر و بی تابی مادر را در فراق فرزند می دیدیم . مادر همه را متقاعد کرد برود و جسد فرزند را ببیند ، البته جسد که نه تنها مشتی استخوان که آورده بودند . مادر و دو خواهر شهید را سوار خودرو پیکان کردیم و به طرف بنیاد شهید شهرستان فارسان حرکت کردیم . استخوانهای باقیمانده شهید ، در پارچه سفیدی که درون تابوت پیچیده بود ، قرار داشت . همه منتظر عکس العمل مادر با استخوانهای از سفر برگشته بودیم . دوخواهر گریه می کردند وبسیار بی تاب بودند . تعدادی از بستگان شهید هم که همراه بودند شروع کردند به گریه و زاری . اما مادر نشست کنار استخوانهای فرزند و زیر لب با خود زمزمه می کرد . لحظاتی گذشت ، دستان مادر به طرف آسمان بلند شد و گفت خدایا شکر؛ خدایا شکر؛ خدایا شکر . خدایا این قربانی را هم از ما بپذیر. از روی زمین بلند شد و چند بار گرد استخوانهای شهید چرخید و به سینه می زد و فقط می گفت : غریب مادر حسین . . .

                                                                                                           کورش صادقی چلیچه