مازيار ميري با ساخت «پاداش سكوت» خبر از ورود نسل سوم كارگردانان سينماي ايران به حيطه يي مي دهد كه تا پيش از اين مخصوص عده يي خاص بوده است. ميري از نسلي است كه شايد جنگ را با چشم تجربه نكرده باشد ولي او با ساخت سومين فيلم بلندش نشان مي دهد كه جنگ را با دلش تجربه است.


«پاداش سكوت» با همه اجزاي تكنيكي اش، يك فيلم دلي است. فيلم روايت سرگشتگي هاي مردي است كه زخمي كهنه دارد. بر حسب يك اتفاق اين زخم كهنه باز مي شود و مرد به ياد خاطره يي در گذشته مي افتد: خاطره يي كه با جان يك انسان پيوند خورده است.

فيلم بر اساس داستان «من قاتل پسرتان هستم» نوشته احمد دهقان ساخته شده است. فيلمنامه را فرهاد توحيدي نوشته و البته گفته مي شود فيلمنامه فيلمي كه هم اكنون روي پرده رفته است، با فيلمنامه اوليه تفاوت هاي بسياري دارد و فيلمنامه دستخوش تغييرات اجباري متعددي شده است.

مازيار ميري پيش از اين دو فيلم «قطعه ناتمام» و «به آهستگي» را كارگرداني كرده بود كه هر دوي اينها به جريان خاص تري از سينما مربوط مي شدند و تا اندازه يي تجربه گرا بودند. اما «پاداش سكوت» يك فيلم كاملاً حرفه يي با تمام ساختار و اجزايش است.

ميري در «پاداش سكوت» تسلطش را روي ابزار سينما نشان داده و فيلم از نظر كارگرداني نمره قبولي مي گيرد. شايد مهمترين سكانس هاي فيلم، سكانس هاي مربوط به رودخانه باشد. براي اولين بار در سينماي ايران رود كارون در يك استخر بازسازي شده و گروه به شكل استوديويي پلان هاي داخل آب را فيلمبرداري كرده اند.

فيلمبرداري هاي داخل آب «پاداش سكوت» كه توسط يك گروه آلماني انجام شده، جدا از اينكه بسيار خوب و تكنيكي از آب درآمده، تجربه گرانبهايي نيز براي سينماي ايران محسوب مي شود. جدا از اين در دو پلان فيلم به طور ناگهاني و بدون اينكه تماشاگر انتظار داشته باشد، آب تمام صحنه را مي گيرد كه اين دوپلان واقعاً ديدني و غافلگير كننده اند.

«پاداش سكوت» در سينماي جنگ فيلمي با مضمون و ساختار متفاوت است. بستر داستان و تنه قصه فيلم بسيار جذاب و گيرا است.

داستان فيلم از جايي آغاز مي شود كه يك رزمنده قديمي، تصوير يكي از همرزمانش را در يك برنامه تلويزيوني مي بيند و به ياد گذشته مي افتد. او سال ها در آسايشگاه جانبازان بستري بوده و قرص آرامش بخش مصرف مي كند. او معتقد است كه دوستش را در جريان يك عمليات به قتل رسانده و دچار عذاب وجداني ناگهاني مي شود. به سراغ پدر يكي از همرزمان سابقش مي رود و مي گويد من قاتل پسرتان هستم. او و پدر به سراغ ديگر همرزمان مي روند تا اين ادعا اثبات شود.

خط اصلي داستان بسيار جذاب است. اما شايد اصلي ترين اشكال فيلم، شاخ و برگ هاي قصه و داستان هاي فرعي باشد. برخي موقعيت هايي كه اين دو در جريان فيلم با آنها مواجه مي شوند، كليشه يي هستند و بارها ديده شده اند. از رزمنده يي كه هم اكنون مال و منالي بر هم زده و مشغول تجارت است تا آن يكي كه دوستان قديمي اش را تحويل نمي گيرد و نمي پذيرد. اما با همه اينها آنقدر پرداخت سينمايي فيلم خوب است كه اين ضعف ها به چشم نمي آيد و تماشاگر خسته نمي شود.

«پاداش سكوت» را شايد بتوان يك فيلم ضد جنگ نيز ناميد. فيلم به لحاظ مضمون اثري ساختارشكن است. مضمون فيلم به شدت انساني است و مازيار ميري در فيلمش كه به نوعي در زمره آثار دفاع مقدس طبقه بندي مي شود به جاي نمايش تقابل ميان ايراني ها و عراقي ها، به كند و كاو روابط ميان ايراني ها مي پردازد و قصه يي تكان دهنده را روايت مي كند.

«پاداش سكوت» در مقايسه با فيلم هاي «قطعه ناتمام» و «به آهستگي» آشكارا گامي به جلو است و قابليت هاي كارگرداني مثل مازيار ميري را به خوبي نشان مي دهد.

اگر «قطعه ناتمام» با وجود همه ارزش هايش به خاطر مضمون و پرداخت خاص اش به درستي ديده نشد و اگر «به آهستگي» قرباني يك اكران نه چندان مناسب شد، اما «پاداش سكوت» قابليت هاي زيادي براي ديده شدن دارد. فيلم بازيگران مطرحي دارد كه براي تماشاگر جذابند. حضور پرويز پرستويي تا حدود زيادي گيشه اين فيلم را تضمين مي كند. او مانند هميشه خوب است و اگرچه تا پيش از اين چندين بار پرستويي را در چنين نقش هايي ديده ايم، اما آنقدر خوب از پس نقش اش برآمده كه ذهن را از مقايسه وا مي دارد.

«پاداش سكوت» اگر درست و با تبليغات بجا اكران شود، مي تواند به فروش خوبي دست پيدا كند. البته در اين چند روز تيزرهاي متعددي براي اين فيلم كه در جشنواره فجر به كل ناديده گرفته شد، پخش شده كه مي تواند عامل موثري در جذب مخاطب باشد.
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده