سپهري: موفقيت «لشكر خوبان»ثمره حضور همين بچه هاي لشكر عاشورا است

به گزارش نويد شاهد معصومه سپهري، نويسنده كتاب «لشكر خوبان» در مراسم رونمايي از متن تقريظ مقام معظم رهبري بر اين كتاب كه عصر امروز در وزارت كشور برگزار شد، گفت: : 18 سال پيش وقتي با صداي مهدي قلي رضايي آشنا شدم، 20 سالم بود كه تشنه يافتن حقيقت را داشتم؛ در واقع مسير زندگي ام را در راه جست وجوي آن چيزي بودم كه حق تلقي مي شود.

نويسنده «لشكر خوبان» با بيان اينكه خدا را شاكرم كه من را در مسيري قرار داد كه حالا همه زندگي ام با آن پيوند خورده است، اظهار داشت: خدا را شكر مي كنم كه در سال 74 دفتر ادبيات مقاومت استان آذربايجان به من اعتماد كرد و نوشتن كتابي در اين حوزه را به رغم نداشتن تجربه به من سپرد.

سپهري با اشاره به زمان صرف شده براي نوشتن «لشكر خوبان» افزود: بيش از چهار سال نگارش اين كتاب طول كشيد؛ در فضايي كه نه من ادعايي در نوشتن داشتم و نه راوي به دنبال كسب نام براي خودش بود و فقط هر دو دوست داشتيم كه در صداقت كامل كار كنيم.

وي با بيان اينكه راوي در مدت نگارش اين كتاب، نقشه هاي جنگ را به من نشان مي داد و تلاش مي كرد تا از دريچه خودم به اين واقعه نگاه كنم، ادامه داد: نگارش اين اثر در نهايت در سال 79 به اتمام رسيد و بعد از يك وقفه در سال 84 به چاپ رسيد و منتشر شد. لشكر خوبان در دهمين جشنواره كتاب سال دفاع مقدس به عنوان برگزيده بخش خاطرات اعلام شد و در يك سال بعد در سال 87 به عنوان برگزيده بخش خاطرات جشنواره ربع قرن دفاع مقدس شد، با اين حال هيچ اتفاقي براي اين كتاب نيفتاد و در مظلوميت به سر برد. دوست داشتم كه اين كتاب به دست مخاطبان اصلي اش برسد، اما اين اتفاق رخ نداد.

نويسنده «لشكر خوبان» گفت: پس از انتشار «نورالدين پسر ايران» اين اثر از مظلوميت خارج و به مخاطبان معرفي شد. به خوبي مي دانم كه گرد پيري بر چهره برخي از اين افرادي كه در جبهه ها حضور داشتند، نشسته است، اما اين ها همان چشم هاي تواناي مهدي باكري بودند كه طي جنگ مظلوميت مضاعفي را تحمل كردند. همه نيروها مي توانستند به مرخصي بروند، اما اين نيروها يا بايد آموزش مي ديدند و يا آموزش مي دادند و يا در بستر جراحت بودند.

سپهري با بيان اينكه دوست دارم در اين مراسم از كساني ياد كنم كه مهدي باكري از آنها با عنوان كدخداي لشكرش ياد مي كرد، اظهار داشت: كاش قلم ها و قدم ها به سمت تك تك اين افراد مي رفت و خاطرات آنها را مي نوشت. در دل هر يك از اين دلاوران حرف هاي ناگفته اي است كه نتيجه آن عزت و حس غروري است كه فرزندان اين ملت در حق اين سرزمين چه كرده اند، چطور در اوج مظلوميت كار را پيش بردند. موفقيتي كه براي «لشكر خوبان» رخ داد، ثمره حضور همين بچه هاي لشكر عاشورا است.

وي در پايان خاطر نشان كرد: اميدوارم به قلم هاي جسور و باهوشي كه خواهند آمد و لشكرهاي خوبان را به تصوير خواهند كشيد تا به دور از هر گونه نگاه هاي سياسي و جناحي اين رويداد را به نسل آينده معرفي كنند.

در ادامه مراسم مهدي قلي رضايي، راوي كتاب لشكر خوبان با بيان اينكه از توجه مقام معظم رهبري به اين كتاب سپاسگزارم، گفت: حضرت آقا امروز ما را شرمنده كردند و از اين كه مورد توجه رهبر قرار گرفتم بسيار خوشحال هستم

راوي «لشكر خوبان» با ذكر خاطره اي خاطر نشان كرد: زماني كه جنگ شروع شد، من جواني 15 ساله بودم كه به جبهه رفتم و تا آخرين روزهاي جبهه در آرزوي آرم مخمل سپاه بودم. يادم مي آيد در آن سال ها يكي از دوستانم به نام شهيد احمد يوسفي منير شفاعت نامه اي از قول من نوشته بود تا من زير آن را امضا بزنم كه اگر شهيد شدم پيش خداوند تبارك و تعالي او را شفاعت كنم اما من در پايان اين شفاعت نامه نوشتم به شرطي كه در اين راه بماند و راه ادامه داشته باشد. شايد همين مساله موجب شد كه من شهيد نشوم