هیچگاه از مسئولیت هایتان غفلت نکنید/ وصیت نامه سردار شهید «شعبانعلی رحیمی»

تولد تا شهادت

شعبانعلی رحیمی فرزند زین العابدین در بیست بهمن سال 1312 به دنیا آمد. بعد از سپری کردن دوران طفولیت برای کسب علم و دانش به دبستان راه یافت و تا سطح ششم نظام قدیم تحصیل کرد و سپس وارد فعالیتهای اقتصادی شد.

علاوه به بر اینکه به زندگی خصوصی خود و ارتباط با دیگران توجه و علاقه نشان می داد اما هیچ وقت از مبارزات سیاسی و اجتماعی خود غافل نبود.فرزندانش را تشویق به کسب مدارج علمی و دانشگاهی می کرد.

او چندین سال قبل از انقلاب وارد فعالیتهای تشیکلاتی، سیاسی و مذهبی شد. اطلاعیه و اخباری که از سوی تشکلهای وابسته به حرکت انقلابی امام خمینی (ره) به او می رسید در بین دوستان و همفکرانش توزیع می کرد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به سپاه پاسداران پیوست و تا زمان شهادتش در تاریخ دهم اردیبهشت سال 1361 در عملیات خیبر در این نهاد خدمت می کرد. دوستش تعریف می کند: «یک شب در منزل شهید رحیمی به اتفاق دوستان از جمله شهید عباسی بودیم. قرار شد برای چاپ اطلاعیه به شهر بابل برویم. من خسته بودم. از رفتن سرباز دوم و درازکشیدم، از فرط خستگی خوابم برد. صبح که بیدار شدم ، دیدم ماشین از محل پارکش جابه جا شده، پرسیدم چرا ماشین جا به جا شده؟ گفتند ما رفتیم و شبانه کار چاپ را انجام دادیم و برگشتیم.»

وصیت نامه شهید شعبانعلی رحیمی

سلام بر تو ای رهبر کبیر که با عزت و شرف و انسانیت آموختی امروز که روانه جبهه حق علیه باطل هستم، بزرگترین آرزویم این بود که در چنین جهاد مقدسی شرکت کنم و همچون آن حسین که در کربلای خونین او را یاری نمودند و به حسین زمان خمینی را یاری نمایم اکنون که عازم جبهه ی می شویم یکپارچه عشق و شور سراسر وجود من را گرفته و انگار می خواهم برای شرکت در جنگ با کفر مثل ظهر عاشورا حماسه بیافرینم و امیدوارم که خداوند سعادت شهادت را به من بدهد.

اما ای مردمانیکه این سخنان من را گوش میدهید بنام یک سرباز کوچک و بنام یک سرباز پیر تا آنجا که فکر داشتم همیشه منافقین بودند از صدراسلام تا قیام امام و امت و بدم علی را چند سال مظلوم اوردند در خانه نشاندند و امروز هم قلب علی زمان را آزرده می کنند ای بیچارگان و ای سیه روزان تاریخ که همیشه در گودالهای کثیف می لولید هر روز توره گدایی و دوست ذلت و بدبختی بسوی شرق و غرب دراز می کنید و ای بر شما که صدای «هل من ناصر اینصرونی» امام را شنیدید و سر خجالت و ذلت زیر انداختید و پشت به ندای پیامبر گونه رهبر گردید که پست ترین افراد در نزد خدا و خلق خدا شما هستید.

شما ای برادران که مخلصانه برای خدا به مردم محروم در نهادهای انقلابی خدمت می کنید هیچگاه از مسئولیت هایتان غفلت نکنید که مبادا اماممان و مردممان و شهدایمان را از خود برنجانید چون این انقلاب و اسلام عزیز از شما انتظار زیاد دارد و پیامم به فرهنگیان که همان معلمین هستند و موقعیتی خوب دردست که این نهال ها و این غنچه های شکفته که بعد از ما در به دست شما سپرده می شود.

از شما می خواهم که بخاطر خدا و پیغمبر خدا چنان فرهنگی که همان فرهنگ قرآن است را پیاده کنید که تاریخ همیشه از شما معلمین به نیکی یاد کنند.